Wybrane aspekty posłannictwa wiernych świeckich według Kodeksu Prawa Kanonicznego

Abstract

Wierny to ten, ktory przez chrzest zostal wlączony do wspolnoty Kościola. W aspekcie prawnym chrzest oznacza nabycie praw i zaciągniecie zobowiązan wla­ściwych chrześcijanom. Prawa te i obowiązki zostaly określone w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Osobowości prawnej nabytej w Kościele, ze wzgledu na jej charakter sakramentalny, nie mozna utracic ani jej znieśc. Świeccy, odznaczający sie odpowiednią wiedzą i nieposzlakowaną opinią mogą byc do­puszczeni do pelnie­nia niektorych urzedow i zadan kościelnych. Na tego rodzaju udzial Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. nie zezwalal, rezerwując calą wladze jurysdykcji dla du­chownych. Wplyw na dopuszczenie wiernych świeckich do kościelnej wladzy jurys­dykcyjnej mialy postanowienia Soboru Watykanskiego II wyrazone przede wszyst­kim w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gen­tium oraz Dekrecie o apo­stolstwie świeckich Apostolicam actuositatem . Przepisy zezwalają wiernym świec­kim – zarowno mezczyznom, jak i kobietom – na pelnienie wielu funkcji sądowych. Ponadto katolicy świeccy wchodzą w sklad rad dusz­pasterskich (diecezjalnych i pa­rafialnych), mogą brac udzial w synodach diecez­jalnych. Z powodu braku duszpa­sterzy, jeśli tego domaga sie koniecznośc, rowniez wierni świeccy mogą przewodni­czyc modlitwom liturgicznym, udzielac sakramentu chrztu św. i Komunii św. Ob­serwuje sie wspolcześnie rozwoj ruchow i stowarzyszen o charakterze religijnym, ktore realizują wiele inicjatyw w spo­leczności lokalnej. Coraz cześciej misja świec­kich w Kościele jest dostrzegana i uznawana.