Abstract
The notation, meaning and role of faith as the ultimate concern are essential for the whole theo-philosophical thought of Paul Tillich. Faith as the ultimate concern expresses human relation with what interests him the most in his being. In accordance with the ultimate concern a man forms his life – the material sense of the ultimate concern, which at the same time account for the purpose of his existence – the formal sense of the ultimate concern. The ultimate concern functions as a guarantor of the purpose of human’s actions as well, so it possesses its significant ethical dimension. The ultimate concern is eventually set in personal God, who by his embodiment overcame the ontological gap between a finite human being and God’s infinity and brought reconciliation between them.
Highlights
Maciej Bogdalczyk – doktorant na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu
Określa to, co obchodzi człowieka w jego całkowitym odniesieniu do już-tu-nie-bycia-oto i określa przez to kres egzystencji człowieka: „Problem możliwego bycia całością bytu, którym zawsze my sami jesteśmy, jest postawiony poprawnie, gdy troska jako podstawowe ukonstytuowanie jestestwa «wiąże się» ze śmiercią jako ostateczną możliwością tego bytu”[9], to u Tillicha troska wyraża raczej nadzieję, wiarę na przezwyciężenie śmierci będącej kresem człowieka
Wyrażony w działaniu w oparciu o to słowo, wyrażają troskę ostateczną w jej formalnym, wskazującym na cel, sens i zasadę jej realizacji, jak i materialnym charakterze, ujawniającym się poprzez aktualizację troski ostatecznej w codziennym działaniu
Summary
Potocznie pojęcie troski oznacza emocjonalny stan zainteresowania czymś, co dla człowieka jest ważne, czymś, co go interesuje, obchodzi. Sam rzeczownik die Sorge jest określony również jako rdzeń czasownika besorgen, co w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza opiekować się (czymś, kimś), doglądać (kogoś, czegoś) – wyraża to aspekt podmiotowo-przedmiotowy. Wiara jako ostateczne zatroskanie jest taką próbą zinterpretowania egzystencji człowieka, która określałaby to, co jest dla człowieka najważniejsze, poprzez co człowiek sam siebie określa i kształtuje w sobie taką tożsamość, ku której kieruje się jego troska. Określa to, co obchodzi człowieka w jego całkowitym odniesieniu do już-tu-nie-bycia-oto i określa przez to kres egzystencji człowieka: „Problem możliwego bycia całością bytu, którym zawsze my sami jesteśmy, jest postawiony poprawnie, gdy troska jako podstawowe ukonstytuowanie jestestwa «wiąże się» ze śmiercią jako ostateczną możliwością tego bytu”[9], to u Tillicha troska wyraża raczej nadzieję, wiarę na przezwyciężenie śmierci będącej kresem człowieka. Troska ostateczna u Tillicha miała za zadanie ocalić człowieka przed nie-bytem[10], także przed sytuacją, kiedy nie jest możliwe określenie projektu możliwości bycia-tu-oto
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
