Abstract
Based upon the novel Teatr w więzieniu [Theatre in Prison] (1921), the author has described various methods for defining this category. This institution develops its own ceremonial. Therefore, a performance in prison appears to be a parody of it, to be one of the shows – along sports competitions and circus performances – but also a method for defining interpersonal relations, as the characters, depicted as expert actors, precede Witold Gombrowicz’s interactive people. Słonimski also ponders the consequences of the change in the hierarchy of arts, as theatrum mundi is replaced by cinematograph. However, the projected images, referencing Plato’s cave, increase the sense of alienation. It is becoming progressively more evident that such a world transforms into a prison.
Highlights
Świadomość teatralna Antoniego Słonimskiego zapisana w debiucie prozatorskimCelem artykułu jest zrekonstruowanie świadomości teatralnej Antoniego Słonimskiego z początku lat 20.
Materiałem badawczym stała się jego debiutancka powieść Teatr w więzieniu, opublikowana w 1921 roku, choć na karcie tytułowej widnieje rok 1922.
Że jedną z głównych sztuk kształtujących narratora, a przede wszystkim jego sposób postrzegania i opisywania świata jest teatr, nawet jeśli po wojnie opisanej w powieści następuje zmiana hierarchii sztuk.
Summary
Celem artykułu jest zrekonstruowanie świadomości teatralnej Antoniego Słonimskiego z początku lat 20. Materiałem badawczym stała się jego debiutancka powieść Teatr w więzieniu, opublikowana w 1921 roku, choć na karcie tytułowej widnieje rok 1922. Że jedną z głównych sztuk kształtujących narratora, a przede wszystkim jego sposób postrzegania i opisywania świata jest teatr, nawet jeśli po wojnie opisanej w powieści następuje zmiana hierarchii sztuk. Anatol Zorn, malarz i literat, nie przepada wprawdzie za teatrem jako formą rozrywki, odwiedzał jednak tę instytucję choćby po to, by spotkać się z ojcem Alicji. Dostarczał nie tylko rozrywki, ale także przepowiadał ważne dla wspólnoty fabuły: historyczne, tożsamościowe oraz wytyczające kierunki rozwoju. W omawianej powieści Słonimskiego teatr to przestrzeń publiczna, gdzie można załatwić rozmaite interesy, sposób socjalizacji poprzez pracę w zespole oraz możliwość odgrywania czy wypróbowywania rozmaitych ról (jak w psychodramie). Ich teksty wpłynęły na moje myślenie o kulturze, nawet jeśli nie odwołuję się do konkretnych fragmentów ich dzieł
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
