Türkiye’de Yetiştirilen Siyah Alaca İneklerin Doğrusal Tip Özellikleri, Birinci Laktasyon Karlılığı ve Verim Özellikleri Arasındaki Genotopik Korelasyonlar

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ıslah programlarında kullanılmak üzere doğrusal tip özellikleri, verim özellikleri ve birinci laktasyon karlılığı arasındaki genetik korelasyonların tespitini yapmaktır.Materyal ve Metot: Araştırma 2012-2017 yılları arasında Hatay ilinde yürütülmüştür. Araştırmada toplam 810 baş birinci laktasyonda olan inek kullanılmıştır. Genetik parametrelerinin varyans ve kovaryanslarının analizi ise Multivariate Limited Maximum Likelihood testi ile gerçekleştirilmiştir.Bulgular: Ortalama inek başına birinci laktasyon net kar, 305-gün süt verimi, ilk buzağılama yaşı, ilk tohumlamada gebe kalma oranı ve kolay doğum oranı 540 US$, 6008 kg, 793 gün, %61.6 ve %91.7 olarak belirlenmiştir. Doğrusal tip özellikleri ile verim özelliklerinin kalıtım dereceleri sırasıyla; 0.10-0.42 ve 0.04-0.39 arasında tahmin edilmiştir. Birinci laktasyon karlılığı ile doğrusal tip özellikleri arasındaki genetik korelasyonlar -0.08 ve 0.42 arasında, birinci laktasyon karlılığı ile verim özellikleri arasındaki korelasyonlar 0.06 ve 0.34. arasında tahmin edilmiştir. Birinci laktasyon karlılığı ile en yüksek korelasyonu meme merkez bağı (0.42) gösterirken, en düşük korelasyonu meme derinliği (-0.08) göstermiştir. Yine birinci laktasyon karlılığı ile en yüksek korelasyonu süt proteini verimi (0.34) gösterirken, en düşük korelasyonu ilk tohumlamada gebe kalma oranı (0.09) göstermiştir. Doğrusal tip özellikleri ile verim özellikleri arasındaki genetik korelasyonlar -0.42 (Ayak açısı ve ilk tohumlamada gebe kalma oranı) ile 0.49 (Sütçü tip özelliği ve 305-gün süt verimi) arasında değişiklik göstermiştir.Sonuç: Araştırma sonuçları, birinci laktasyondaki daha fazla sütçü tipe sahip, ön meme bağlantısı güçlü, güçlü ayak ve bacak yapısına sahip ineklerin, birinci laktasyonda daha karlı olduklarını ve süt sığırı ıslah programlarında doğrusal tip özellikleri ile verim özellikleri arasındaki bu genetik korelasyonlardan yararlanılarak, daha isabetli seleksiyon yapılabileceğini ortaya koymuştur.