The Settlement of nomads in Isparta province in 1925

Abstract

XI. yüzyıldan itibaren yoğun Türk akının başladığı Anadolu topraklarına yerleşik hayatı benimsemiş olan köylü ve şehirlilerin yanında konar-göçer gruplar da gelmiştir. Anadolu’ya geldikten sonra söz konusu gruplardan bir kısmı zaman içerisinde yerleşik hayatı benimserken bir kısmı ise yaylak ve kışlak mekanları arasındaki faaliyetlerine devam etmişlerdir. XVII. yüzyıldan itibaren devlet eliyle konar-göçerler iskan edilmeye çalışıldı ise de bunun tam manasıyla başarılı olmadığı görülmektedir. Zira Osmanlının son dönemlerinde ve hatta Cumhuriyet devrinde konar-göçer grupları iskan çalışmaları devam etmiştir. Bu araştırmada da Cumhuriyet’in ilk yıllarında Isparta çevresini yaylak, Antalya çevresini de kışlak olarak kullanan konar-göçerlerin Isparta vilayeti dahiline yerleştirilmeleri arşiv vesikaları üzerinden ele alınmıştır. Bu sahada bulunan konar-göçerlere yer gösterilmek ve arazi tahsis edilmek suretiyle Eğirdir kazasına karakoyunlu (200 kişi), Töngüşlü (50 kişi), Eski Yörük (50 kişi), Çakal (108 kişi) ve Honamlı (83 kişi); Uluborlu kazasına Honamlı (464 kişi), Karakoyunlu (342 kişi) ve Saçıkaralı (188 kişi); Karaağaç kazasına Karakoyunlu (103 kişi), Hayta (83 kişi) ve Saçıkaralı (25 kişi); Isparta kazasına Saçıkaralı (21 kişi); Yalvaç kazasına Saçıkaralı (183 kişi) aşireti iskan edilmiştir. Konar-göçerlerin kaza, nahiye, köy, çiftlik, yayla gibi yerleşmelerin yanı sıra çeşitli mevkilere de iskan edildiği görülmektedir.