The role of sports on problem solving skills of high school students: An application in Afyonkarahisar<p>Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri üzerinde sporun rolü: Afyonkarahisar’da bir uygulama

Abstract

In this research, it is aimed to compare the problem-solving skills of students who play sports and non-sports by identifying the problem-solving skills of high school students. In total, 200 students were sampled in this study. 100 of them do not play sports at all and 100 of them playsports in one sports branch in at least one of four dıfferent hıgh schools in Afyonkarahisar. In the selection of the students, stratified sampling method was used in order to represent the students of every class. As data collection form, which was developed by Heppner and Petersen (1982) and whose validity and reliability studies were carried out by Şahin N.H., Şahin N. and Heppner (1993) and which included 32 items were used. For the data analysis; descriptive statistics, one-way ANOVA, repeated measures ANOVA and pearson correlation coefficients were employed. As a result of the research, it was determined that general problem solving skills of the students were moderate. While it was determined that the problem solving skills of the students who did sports were higher than those who did not do sports (p <0.05), it was found that the students who are doing sports are higher than those who do not sports in hasty, evaluative, safe and planned approach. However, the overall problem solving skills of the individual sports students were found to be higher than those of the team sports students (p<0,01). In addition, the students' problem-solving skills differ significantly from the classroom and sports branch group (p<0,05). The results of this research show that it positively affects problem-solving skills and thus there is a need to steer students to play sports and support them in accordance with students skills. ÖzetBu araştırmada, lise öğrencilerinin problem çözme becerilerini belirleyerek, spor yapan ve yapmayan öğrencilerin problem çözme becerilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Afyonkarahisar il merkezindeki dört lisede öğrenim gören ve 100’ü spor yapmayan, 100’ü de en az bir spor dalında faaliyet gösteren öğrenciler olmak üzere toplam 200 lise öğrencisi oluşturmaktadır. Öğrencilerin seçiminde her sınıftan öğrencinin temsil edilmesi bakımından tabakalı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak, Heppner ve Peterson (1982) tarafından geliştirilen ve Şahin N.H., Şahin N. ve Heppner (1993) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışmaları gerçekleştirilen ve 32 maddeyi içeren Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistik, tek yönlü varyans analizi, tekrarlı ölçümlerde varyans analizi ve pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin genel problem çözme becerilerinin orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Spor yapan öğrencilerde problem çözme becerilerinin spor yapmayanlara göre daha yüksek olduğu saptanırken (p<0.05) spor yapan öğrencilerin aceleci, değerlendirici, güvenli ve planlı yaklaşımda spor yapmayanlara göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte, bireysel spor yapan öğrencilerin genel problem çözme becerileri takım sporu yapan öğrencilere göre daha yüksek bulunmuştur (p<0,01). Ayrıca, öğrencilerin problem çözme becerileri eğitim gördüğü sınıf ve spor branşı grubuna göre anlamlı farklılık göstermektedir (p<0,05). Bu araştırma sonuçlarının ilgili kişi, kurum ve kuruluş tarafından önemle dikkate alınarak öğrencilerin yetenek ve istekleri doğrultusunda spora yönlendirilmeleri ve desteklenmeleri önerilmektedir.