Abstract
Izložene diskriminaciji, segregaciji i getoizaciji, osobe sa invaliditetom su vekovima, usled neznanja, sujeverja i straha od nepoznatog, bile tretirane kao teret, a kasnije kao pacijenti, u skladu sa medicinskim modelom pristupa invalidnosti. Pod uticajem politickih i drustvenih promena, ali i ujedinjenih aktivista sa invaliditetom, u drugoj polovini 20. veka pocinje da se razvija socijalni model pristupa invalidnosti zasnovan na ljudskim pravima koja pripadaju svima, kao i jezik invalidnosti. Jedna od najvecih prepreka na putu ovih promena je ljudska svest. Zato je podizanje svesti kontinuiran proces koji zahteva istrajnost, edukaciju i motivaciju pre svega samih osoba sa invaliditetom, kao i cele javnosti, uz obaveznu upotrebu svih vrsta medija. U ovom radu analiza filmova, knjiga i stripa ciji su likovi osobe sa invaliditetom pokazuje koliko se percepcija medija, kao refleksija stavova drustva o invalidnosti, menjala kroz vreme, od posmatranja osoba sa invaliditetom kroz medicinski model pristupa invalidnosti, kao pasivnih objekata tuđe brige, do opserviranja invalidnosti kroz prizmu ljudskih prava i socijalnog modela prema kome invalidnost nije licna karakteristika i individualni problem, vec socijalni fenomen.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
