THE INFLUENCE OF DIFFERENT PECKING DEPTH ON AMOUNT OF APICALLY EXTRUDED DEBRIS DURING ROOT CANAL PREPARATION

Abstract

Aim: The aim of this study was to compare apically extruded debris caused by different pecking depth of Reciproc and HyFlex EDM systems. Materials and Methods: Seventy-two human mandibular premolar teeth were randomly divided into 4 experimental groups (n=18) based on the file type and pecking depths. In Group 1, a HyFlex EDM (Coltene-Whaledent, Allstetten, Switzerland) with 2 mm distance was used, in Group 2, HyFlex EDM with 4 mm distance was used. In Group 3, Reciproc (VDW, Munich, Germany) with 2 mm distance was used, and in Group 4, Reciproc with 4 mm distance was used. The apically extruded debris was collected in pre-weighed Eppendorf tubes. Three sequential weight measurements were recorded for each Eppendorf tubes, and the average values were noted. Debris amount was calculated by subtracting the weight of the empty tubes from the weight of the tubes containing the debris. The data were analyzed using one-way analysis of variance (ANOVA) and Tukey’s post hoc tests. Results: There was statistically significant difference between Group 4 (Reciproc with 4mm distance) and all the other groups (p<0.05), while no statistically significant was found among the other groups (p>0.05). The preparation time was the statistically significantly different between groups (p=0,008) and preparation time was longer in Group 1 than in Group 2 (p=0,012) and Group 4 (0,017). Conclusions: Within the limitations of the present study, all groups led to a measurable apical extrusion of debris and reciprocal motion with increasing the pecking depth caused the most debris extrusion. Keywords: Apical debris extrusion, pecking depth, reciprocating, root canal treatment, rotating, single-file system. Kök Kanal Preparasyonu Sırasında Farklı Gagalama Derinliğinin Apikal Debris Miktarına Etkisi Özet Amaç: Reciproc ve HyFlex EDM sistemlerinin farklı gagalama derinliklerinin neden olduğu apikale itilmiş debris miktarını karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Yetmiş iki insan alt çene küçük azı dişi, kullanılan eğe ve gagalama derinliklerine göre rastgele 4 deney grubuna ayrıldı (n = 18). Grup 1'de 2 mm mesafede bir HyFlex EDM (Coltene-Whaledent, Allstetten, İsviçre), Grup 2'de 4 mm mesafede HyFlex EDM kullanılmıştır. Grup 3'te 2 mm mesafe ile Reciproc (VDW, Münih, Almanya), Grup 4'te 4 mm mesafe ile Reciproc kullanıldı. Apikalden dışarı çıkmış debris, önceden tartılmış Eppendorf tüplerinde toplandı. Daha sonra her Eppendorf tüpü için üç ardışık ağırlık ölçümü okundu ve ortalama değer kaydedildi. Debris miktarı, boş tüplerin ağırlığının, debris içeren tüplerin ağırlığından çıkarılmasıyla hesaplanmıştır. Veriler tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey’in post hoc testleri kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Grup 4 (4 mm mesafe ile Reciproc) ve diğer tüm gruplar (p <0.05) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunurken, diğer gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p> 0.05). Preparasyon süresi gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı derecede farklıydı (p = 0,008) ve preparasyon süresi Grup 1'de Grup 2'ye (p = 0,012) ve Grup 4'e (0,017) göre daha uzundu. Sonuçlar: Bu çalışmanın sınırlamaları dâhilinde, tüm gruplarda ölçülebilir bir apikal debris çıkışı görüldü ve reciprocal hareket ile artan gagalama derinliği en fazla debris çıkışına sebep oldu.