The Importance of Locality in Terms of Conservation of Monumental Buildings, Investigation of the Renewed Inventory No.152 in Adana Province, Tepebağ Region

Abstract

Yerelliğin önemi küreselleşmenin getirdiği sorunlarla birlikte daha sık gündeme gelmektedir. Küreselleşen ve tek tip mimariye doğru hızlı adımlarla gidilen çağımızda, yerel kimliklerin korunması önem kazanmaktadır. Bu bağlamda tarihî yapıların ve kültürel değerlerin toplum tarafından benimsenmesi ve koruma talebinin yerel kaynaklardan gelmesi, bu değerlerin sürdürülebilirlik kapsamında korunarak geleceğe iletilmesi adına önem taşır. Anıtsal yapıların koruma yaklaşımında, sadece yapının değil, birlikte var olduğu çevresiyle bütünleştirilmesi ve koruma stratejisinin de bu odakla ele alınması gerekmektedir. Çünkü anıtlar, çevreleriyle birlikte ele alınmalıdır. Dolayısıyla, kendilerini var eden mekânsal ve kültürel çevreleri ile korunmalıdırlar. Anıtsal yapıların zamanın izlerine karşı korunması kültürel sürdürülebilirlik açısından önemlidir. Anıtların korunması, yalnız fiziksel değil, aynı zamanda işlevsel olarak ele alınmalıdır ve böylece mekânsal deneyimin ve kimliğin sürdürülebilirliği sağlanmalıdır. Bu çalışmada Adana ilinde bulunan ve ilk yerleşim bölgesi olarak bilinen Tepebağ Bölgesi’ndeki tarihî anıtsal yapılardan biri olan, 152 envanter numarasına sahip kültür mirası seçilerek anıtın yerelde koruma kavramı gözetilip bütünleşik bir yaklaşımla dönüşümünün incelemesi yapılmıştır. Bu binada yapılan yeniden işlevlendirme çalışmaları konusunda rölöve ve restorasyon süreçlerinin incelenmesi de yapılarak, binanın gelecek nesillere aktarılması ve korunmasında izlenen sürecin analizinde, yeni bir yaklaşım ortaya konmuştur.