Abstract
Tekst prezentuje analizę dramatu "Śmierć Człowieka-Wiewiórki" Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, prowadzoną pod kątem strategii obrazowania śladów wydarzeń historycznych w sztukach performatywnych. Utwór, pochodzący z 2006 roku, będący swoistą fantazją pamięciową na tematy związane z postacią Ulrike Meinhof i działalnością RAF, wpisuje się w krótką przygodę polskiego teatru z tematami "terrorystycznymi", a jednocześnie przekracza ją, jako oryginalny projekt sceniczny, konstytuujący krytyczną propozycję "słabego" obrazu, naruszającego ramy medialnego archiwum wyobrażeń dotyczących RAF.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
