Teoria malarstwa abstrakcyjnego a Platońska koncepcja sztuki

Danuta Żak

doi:10.16926/pe.2016.09.14

Abstract

Teoria malarstwa abstrakcyjnego a Platońska koncepcja sztuki

Highlights

I to uczestnictwo innych przedmiotów w postaciach nie polega na niczym innym, jak tylko na ich odwzorowaniu” (Parmenides, 132d) Platon zaleca człowiekowi czynu, by ten wpatrywał się jednocześnie w rysunek, który służy mu za wzór oraz w wykonywane formy które służą za kopie, aby kształtować te ostatnie według tego pierwszego (Państwo, 396c-e)
Rezygnacja z przedstawiania świata przedmiotów w sposób iluzjonistyczny, na rzecz budowania sztuki na niezmiennych regułach co do formy i treści oraz na stałych wartościach, a także rezygnacja z dostarczania jedynie zmysłowej przyjemności poprzez sztukę, stosowanie konceptualnego stylu, odejście od zmiennych, przypadkowych wyglądów na rzecz przezwyciężenia przemijania wyrażanie związków ducha i materii przez zastosowanie harmonii stosunków

Summary

Introduction

I to uczestnictwo innych przedmiotów w postaciach nie polega na niczym innym, jak tylko na ich odwzorowaniu” (Parmenides, 132d) Platon zaleca człowiekowi czynu, by ten wpatrywał się jednocześnie w rysunek, który służy mu za wzór oraz w wykonywane formy które służą za kopie, aby kształtować te ostatnie według tego pierwszego (Państwo, 396c-e). Z tej perspektywy obrazy nie skazują duszy na życie pośród ikon i idoli, ale pozwalają, jeśli jest się do tego odpowiednio przygotowanym, wracać do pierwotnej Formy ejdetycznej (Wunenburger, 2011).

Results

Conclusion