Abstract
The aim of this article is to examine the ongoing process of harmonisation of consumer law in the European Union and a trend away from minimum harmonisation in consumer law towards full (complete, maximum) harmonisation. In the field of consumer protection, the EU followed for a long time a minimum harmonisation approach and directives were based on this particular method of harmonisation. Over the last years, the EU policy on consumer protection has shifted from minimum to full harmonisation. Whereas minimum harmonisation allows Member States to adopt more protective rules, full harmonisation does not allow Member States to deviate from directives at all. This way, full harmonisation should guarantee that one uniform set of rules applies in the whole EU and directives resemble directly applicable regulations. In theory, this should contribute to legal certainty for both consumers and businesses. However, in practice, this is undoubtedly controversial. Legal doctrine indicates certain problems i.e. full harmonisation directives give rise to serious implementation problems at the national level and cause risk of decomposition of national legal orders.
Highlights
Harmonizacja minimalna a harmonizacja zupełnaW przypadku dyrektywy opartej na metodzie harmonizacji zupełnej to jej postanowienia wyznaczają zakres swobody implementacyjnej państw członkowskich
Harmonizacja prawa konsumenckiego w Unii Europejskiej – realizowana za pomocą dyrektyw konsumenckich – przeszła znamienną ewolucję od metody harmonizacji minimalnej do metody harmonizacji zupełnej, na której obecnie opierane są dyrektywy konsumenckie[1]
Metody te różnią się zakresem oddziaływania regulacji oraz intensywnością – tym samym inaczej wpływają na procesy implementacji w państwach członkowskich
Summary
W przypadku dyrektywy opartej na metodzie harmonizacji zupełnej to jej postanowienia wyznaczają zakres swobody implementacyjnej państw członkowskich. Należy podzielić pogląd Ch. Timmermansa, który stwierdza, że w praktyce może zdarzyć się, że rozporządzenie ingeruje w system prawa krajowego nawet w mniejszym stopniu niż dyrektywa oparta na metodzie harmonizacji zupełnej[30]. Takie zbliżanie regulacyjne dyrektyw i rozporządzeń wydaje się nie być uzasadnione z punktu widzenia przejrzystości systemu źródeł prawa UE – pojawia się problem precyzyjnego wytyczenia granic między dyrektywą opartą na metodzie harmonizacji zupełnej a rozporządzeniem. Komisja Europejska argumentuje, że taki opcjonalny instrument mógłby wywierać pozytywny wpływ na rynek wewnętrzny bez konieczności dalszej ingerencji w prawo krajowe, a tym samym mógłby stanowić alternatywę dla dyrektyw opartych na metodzie harmonizacji zupełnej. W efekcie dyrektywy oparte na metodzie harmonizacji zupełnej można porównać do bezpośrednio stosowanych rozporządzeń, zmierzających do unifikacji prawa
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
