Abstract
Legend has it that students in the Dutch university town of Leiden used to throw coins in the street for the less well-off citizens. Picking up the coins, these risked burning their fingers: the students had heated the coins in a skillet. This story is told as emblematic for the social and cultural differences dividing laborers and students, or, more generally, ‘town and gown’. Opinions differ about the veracity of the story and the time period during which this prank was perpetrated. Our study of this local legend is based on local newspapers and other digitized sources that have recently become available, allowing us to trace the story over a time period that spans the years 1841-2016. The hot coins prank is related to a more benign, internationally known custom during which both throwers and throwees know what to expect. In the Netherlands, stories about the prank have become associated in particular with the town of Leiden, becoming more prominent during the 20th century, after the prank itself was no longer performed. We read the hot coin legend in the context of collective memory and urban identity: over the course of two centuries, various social groups have used the story as a boundary marker between in-group and out-group, and more broadly as a means to reflect on the shifting identity of the town. During the years of urban renewal in the second half of the twentieth century, Leiden transformed from an old, poor, industrial town into a modern, affluent urban centre that touts itself as a ‘city of knowledge’. Rhetorically, the hot coin legend is presented as a test case for social cohesion: did Leiden truly leave behind its divided history?
Highlights
Legend has it that students in the Dutch university town of Leiden used to throw coins in the street for the less well-off citizens
Doorgaans beschrijven ze niet alleen het gebruik, maar leveren ze ook een duiding, zodat het gerechtvaardigd is om te spreken over een retorische toop: een welbekende anekdote die feitelijk dient om een ander punt te ondersteunen
Het verhaal is niet overal welkom, omdat het een beeld oproept van een stad waarmee een steeds kleinere groep zich wil identificeren
Summary
In Leiden gaat tot op heden een verhaal rond over een gebruik dat beschouwd wordt als sprekend voor de identiteit van de stad: corpsstudenten zouden in het verleden regelmatig gloeiende munten op straat hebben gegooid. Tijdens een symposium over de identiteit van de stad in 2008 haalde de antropologe Rivke Jaffe het verhaal over de gloeiende munten aan als typerend voor de Leidse identiteit.[1] Veel zelfverklaarde ‘echte’ Leidenaren verwijzen regelmatig naar het gebruik. Door de opkomst van memory studies zijn historici zich meer bezig gaan houden met verhalen zoals het onze, omdat zij een belangrijke bron vormen voor de reconstructie van het zelfbeeld van mensen en groepen. Ondanks uitgebreid onderzoek bestaan er (nog) geen bewijzen dat deze borden daadwerkelijk naast de zwembaden hebben gestaan, maar ze maken desondanks een belangrijk onderdeel uit van de herinnering van Indonesiërs aan de koloniale periode. A Dutch urban legend or historical fact?’, The History of the Family 15 (2010) 174-190
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
More From: Tijdschrift voor Sociale en Economische Geschiedenis/ The Low Countries Journal of Social and Economic History
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.