Abstract
W praktyce życia i w literaturze przedmiotu uderza antagonistyczne, stanowczo pozytywne lub negatywne ujmowanie starości. Pierwsze ma najczęściej korzenie biblijno-teologiczne, drugie – socjokulturowe. Szukając właściwej postawy wobec własnej i cudzej starości, odkrywamy, że okres senioralny jako czas odnajdywania nowego sensu można tylko wybrać, nie da się go natomiast moralizatorsko zalecić lub nakazać. Główna teza tekstu brzmi, że niepowodzenia w kształtowaniu sensu własnej starości wynikają w dużej mierze z nieprzepracowania strat wiążących się z tą fazą życia. W celu wskazania drogi do godnej starości starano się najpierw zdefiniować stan faktyczny zwany starością czy wiekiem senioralnym (1), następnie omówiono zagadnienie przepracowania zdiagnozowanych strat rzeczywistych i subiektywnych (2), by w trakcie tego celowego procesu dojść do zbierania owoców życia i starości (3) i do przybliżenia próby praktycznej realizacji takiego podejścia (4).
Highlights
Searching for the proper attitude towards our own and someone else’s old age we find out that the senior time as the time of discovering a new sense can only be chosen, not sententiously recommended or demanded
The major point of the text is that the failure at shaping the sense of own old age results mainly from not working out the losses associated with this stage of life
To show the way to respectable old age, the author tried to define the actual state of so called old age or senior age (1), he discussed the issue of working out the diagnosed real and subjective losses (2) so as to, in the course of the process, reach the point of reaping the fruits of life and old age (3) and introducing the trial of practical accomplishment of the approach (4)
Summary
Starzenie się jest niewątpliwie wieloaspektowym procesem, który nie daje się zredukować do jednej, a nawet do kilku przyczyn. W przypadku osób starszych dwie trzecie lub trzy czwarte ich życia (w zależności od liczby wyodrębnianych faz) stało się już rzeczywistością i zarys danych biograficznych wydaje się spetryfikowany. Starzeć się z godnością: od doświadczenia straty do owocowania się konieczność odpowiedzenia sobie przez seniora czy seniorkę na pytanie, jak pielęgnować dany i zadany nowy okres życia. Że greckie słowo krisis wydaje się właściwym określeniem na integralne opisanie tego, co dzieje się wraz ze zbliżaniem się do ostatniej tercji lub kwarty życia. Że istotną dla kryzysu ambiwalencję właściwie oddaje dopiero przeżywanie straty w postaci żałoby, o czym będzie mowa poniżej
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
