Sprawność językowa uczniów edukacji wczesnoszkolnej w ocenie rodziców. (Nie)formalne oczekiwania a rzeczywistość

Abstract

<b>Cel.</b> Celem artykułu jest pokazanie pogłębionej analizy wymagań ministerialnych w zakresie edukacji polonistycznej na pierwszym etapie kształcenia w odniesieniu do rzeczywistego obrazu poziomów sprawności językowej uczniów, kończących edukację wczesnoszkolną oraz ocenę tych umiejętności z perspektywy rodziców. <b>Materiały i metody.</b> W badaniach dokonano analizy i interpretacji ilościowej i jakościowej konstruowanych wypowiedzi na temat wyobrażeń przyszłości i ulubionych książek dzieci. Przeprowadzono również wywiady z rodzicami. <b>Wyniki.</b> Ogólna ocena poziomu umiejętności językowych dzieci przez rodziców jest zaniżona. Widać także wyraźny rozdźwięk pomiędzy formalnymi oczekiwaniami a realnymi kompetencjami uczniów w obszarze językowym (15% osiąga wysoki poziom sprawności, 18 % niski poziom sprawności). <b>Wnioski.</b> Ogólny obraz sprawności językowej dzieci ukazuje dysharmonię pomiędzy ministerialnymi oczekiwaniami a rzeczywistym obrazem kompetencji współczesnych dzieci. Fakt ten nie pozostaje obojętny dla praktyki pedagogicznej. Ocena poziomu rzeczywistych kompetencji językowych dzieci przez rodziców jest niewspółmierna do ich realnych umiejętności oraz z zasady zaniżona. Kwestia ta powinna stać się przedmiotem dyskusji odnoszącej się do kwestii realnej współpracy nauczycieli z rodzicami, aby świadomość rodzicielska nie opierała się na intuicyjnej obserwacji postępów dziecka i rozumieniu procesu rozwojowego w sferze języka, lecz na realnej znajomości i rozumieniu wymagań edukacyjnych. Wszystko to przyczyni się do optymalizacji procesu wsparcia i kształcenia dzieci w obszarze językowym.