Spiritual Reading Culture in Medieval Western Christian Monasticism (c. 6-12.): Lectio Divina

Abstract

Bu araştırmada özellikle Batılı bir manevi uygulama olan lectio divina'nın ana unsurlarından bahsedilmeye çalışılmıştır. Kutsal Kitap dışında okumaya çok fazla önem verilmeyen erken dönem Hıristiyan manastırcılığının ortaya çıktığı çöl keşişliğinden yerleşik manastır düzenine geçiş sürecinde birçok yeni uygulamalar ortaya çıkmıştır. Okuma alışkanlığı da yerleşik manastırlara geçildikten sonra manastırın vazgeçilmez unsurlarından biri haline gelmiştir. Bu terimin manastır literatürüne girmesi ise onu bir tür manastır disiplini olarak günlük manastır takvimine dahil eden Aziz Benedikt'e (MS 480-547) kadar uzanmaktadır. Manastırlarda uygulanan lectio uygulaması, bu okuma eyleminin içeriğinin ne olduğu, süresinin ne kadar olduğu ve nasıl tatbik edilmesi gerektiği gibi birtakım soruları da beraberinde getirmiştir. Bununla ilgili olarak, özellikle Aziz Benedikt'in de çağdaşı olan Cassiodorus'un manastır literatürüne yaptığı katkılar ve manastır okulu ideali önem arz etmektedir. Ayrıca çalışmada, lectio ile doğrudan ilişkili olması ve bilginin muhafazasının sağlanıp sonraki nesillere aktarılması açısından önemli bir yeri bulunan manastır kopyalama faaliyetleri hakkında da bilgi verilmiştir. Buradan hareketle, manastır kütüphanelerinde okunan Kutsal Kitap ve dini eserlerin dışında kalan pagan literatürüne dair, erken dönemden 12. yüzyıla kadar manastır önde gelenleri tarafından yapılan yorumlar incelenmeye çalışılmıştır. Lectio divina, Roma Katolik Kilisesi'ne bağlı olan manastırlar arasında popülerlik kazanmış ve 12. yüzyıla gelindiğinde II. Guigo tarafından bugün bilinen hali olan dört aşamalı okuma sürecine dönüşmüştür. Bu dört aşamalı sürecin detayları ise son bölümde verilmeye çalışılmış ve sonuç bölümünde yapılan değerlendirmeler ile araştırma sonlandırılmıştır.