Abstract
In hierdie artikel word die bekende gedig van Elisabeth Eybers, "Huiskat" uit haar bundel Die helder halfjaar (1956) geanaliseer in die konteks van dierestudies. Aandag word geskenk aan aspekte soos die verhouding tussen die mensdier (of menslike dier) as spreker teenoor die niemensdier (of niemenslike dier) as ander; en veral die projeksie van antropomorfiese eienskappe op die niemensdier word uitgelig. In aansluiting by Woodward (2003) en Derrida (2008) word die interaksie tussen mensdier en niemensdier beskou om, onder meer, vas te stel of daar sprake is van 'n intersomatiese verwantskap tussen die twee (Woodward 2014). Bestaande voorbeelde van dierestudies word betrek, en die aard, konteks en definisie van 'n geesteswetenskaplike ondersoek soos dierestudies word ook toegelig.
Highlights
Several key texts relating to animal studies are considered in this analysis, for example Derrida (2002), Haraway (2003) and Woodward (2008)
Despite the fact that Derrida regards “the animal” as a clear example of essentialist thinking, he is criticised by Woodward for othering nonhuman animals
Since the Enlightenment, and especially in following Descartes, human animals are seen as the centre of the universe and nonhuman animals are regarded as subservient and, among others, to be unemotional and unintelligent
Summary
Several key texts relating to animal studies are considered in this analysis, for example Derrida (2002), Haraway (2003) and Woodward (2008). As voorbeeld van die interaksie tussen die twee groepe diere verwys hy na die verhouding tussen mense en hulle troeteldiere – ’n aspek wat byvoorbeeld deur Woodward (2001 en 2008); Libin (2009) en Jackson (2011) met betrekking tot Marlene van Niekerk se uitbeelding van honde in Triomf ondersoek word.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
