Abstract
Αυτό το άρθρο κριτικάρει τις τρέχουσες, νεοφιλελεύθερες εννοιολογήσεις για την «Έξυπνη Πόλη» και την Υπόθεση της Θερμοκοιτίδας, εισάγοντας τη λαϊκή δημιουργικότητα και την αλληλεγγύη στη λογική τους. Επιχειρηματολογούμε ότι η κρίση στη Νότια Ευρώπη ανοίγει δρόμους για μια λαϊκή εκδοχή της Έξυπνης πόλης, μιας πόλης με υβριδικούς δημόσιους και κοινούς χώρους, όπου το εικονικό και το υλικό συγχωνεύονται και η λαϊκή δημιουργικότητα συνδυάζει τεχνολογία και γνώση, καθώς βασίζεται κυρίως στη μαζική χρήση ψηφιακών τεχνολογιών και σε ένα υψηλά καταρτισμένο νεαρό πληθυσμό. Κατασκευάζονται τυπολογίες για πολλούς τύπους διαφοροποιημένων συλλογικοτήτων, οικονομιών και παραγωγικών πρωτοβουλιών. Κριτικάρονται εκ θεμελίων οι σημερινές εκ των άνω στρατηγικές Οριενταλισμού, στιγματισμού και καταστολής κάθε κινητοποίησης, εναλλακτικού πολιτικού λόγου, φαντασίας και δημιουργικότητας, ως υπεύθυνες για την ίδια την κρίση. Τίθενται ερωτήματα πολιτικής και διερευνάται σχεδιασμός με στόχο την ενδυνάμωση της λαϊκής δημιουργικότητας στο πλαίσιο της ψηφιακής κοινωνίας.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
