Siyasi Coğrafyada Bloklar ve Blokların Güçlendirilmesinde Eğitimin Rolü: Türk Devletleri Teşkilatı Örneği

Abstract

Bu araştırma siyasi coğrafya açısından bloklar ve bu bloklardan biri olan Türk Devletleri Teşkilatına üye devletler arasındaki ilişkilerin geliştirilmesinde eğitimin rolü üzerinde durmaktadır. Ülkeler arası bloklar kurulması çeşitli faktörlere dayanır. Ekonomik, siyasi ve kültürel etkenlerle oluşturulan bloklarda temel ilkelerden birisi ülkeler arası ilişkilerin geliştirilmesidir. Bunu toplumsal ve siyasal düzlemde kalıcı olarak sağlamanın etkili yollarından biri şüphesiz eğitim uygulamalarıdır. Araştırmanın ana hipotezi Türk Devletleri özelinde siyasi birliklerin sürdürülebilirliğini sağlamada eğitimin rolü ve özellikle öğrenci hareketliliğinin önemli bir argüman olduğudur. Literatürden ve ArcGIS’le yapılan şekillerden de anlaşılacağı üzere Türk Devletleri Teşkilatının asil üyeleriyle gözlemci üyeleri bölgesel ve küresel konumda güçlü bir siyasi birlik oluşturma potansiyeline sahiptir. Teşkilat bilhassa son yıllarda jeopolitik önemi artan bir örneklem olarak dikkati çekmektedir. Türk Dünyası olarak bilinen geniş coğrafi alanda toplumsal ve siyasal bağları güçlendirmek için eğitim uygulamalarının geliştirilmesi ve bu uygulamalardan birisi olan öğrenci hareketliliğinin daha fazla yaygınlaştırılıp işlevsel hale getirilmesi gerekmektedir. Bunu sağlamak için tüm öğretim kademelerini kapsayan ve yeniden yapılandırılmış bir Türk Dünyası Öğrenci Hareketlilik Programı kurgulamak mümkündür. Bu sayede öğrenci hareketliliğinin artacağı ve bunun Türk Devletleri Teşkilatı üyeleri arasındaki ilişkilerin gelişmesine ve toplumsal birlikteliğin kalıcı hale gelmesine zemin hazırlayacağı düşünülmektedir. Ancak Türk Devletleri Teşkilatına üye olan devletler arasında eğitim konusunun henüz yeterince gündeme gelmediği ve öğrenci hareketliliğinin yalnızca sınırlı olarak Yükseköğretim kademesini kapsadığı görülmektedir. Ayrıca teşkilata üye devletlerin temel eğitim ve ortaöğretim kademelerinde geliştirilmeye açık birçok alan olduğu ve bu ülkeler arasında öğrenci hareketliliğinin son derece düşük kaldığı tespit edilmiştir. Bu konuda yeniden yapılandırılmış eğitim uygulamalarına ihtiyaç olduğu ve öneri planın bir alternatif olarak değerlendirilebileceği ifade edilebilir.