Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Lim ve Teo (2009) tarafından geliştirilmiş olan Siber Nezaketsizlik ölçeğinin Türkçe uyarlamasının yapılmasıdır. Materyal/Yöntem: Çalışmada veri iki farklı örneklemden anket yöntemiyle elde edilmiştir. İlk çalışmada 271 banka çalışanından toplanılan veri ile açıklayıcı faktör analizi kullanılarak ölçeğin faktör yapısı ortaya konulmuştur. Ayrıca ölçeğin iç tutarlılığını tespit etmek üzere madde analizi ve iç tutarlılık katsayısı hesaplanmıştır. Bunların yanında faktör yapısı doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiştir. İkinci çalışmada özel sektör çalışanlarından toplanılan 313 veri kullanılarak ölçeğin ayrışma, birleşme ve ölçüt bağımlı geçerlilikleri belirlenmiştir. Bu amaçla işyeri nezaketsizliği, işten ayrılma niyeti, iş tatmini ve mutluluk değişkenleri ile doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Ayrıca ölçeklere ilişkin iç tutarlılık katsayıları hesaplanarak güvenilirlik test edilmiştir. Bulgular: Elde edilen bulgular açıklayıcı faktör analizinin ölçeğin tek faktörlü yapısını ortaya koyduğunu göstermiştir. Uygulanan doğrulayıcı faktör analizi ile tek faktörlü yapının doğrulandığı belirlenmiştir. Yapı geçerliliğini ortaya koymak üzere yapılan doğrulayıcı faktör analizi ölçeğin ayrışma, birleşme ve ölçüt bağımlı geçerliliklerinin sağlandığını ortaya koymuştur. Bulgulara göre madde analizi ve iç tutarlılık katsayıları ölçeğin güvenilir olduğunu göstermiştir. Sonuç/Öneriler: Elde edilen bu sonuçlar kapsamında ölçeğin Türkçe çalışmalarda kullanmak üzere güvenilir ve geçerli olduğu ortaya konulmuştur.

Full Text
Paper version not known

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.