Abstract
Przez długi czas siarkowodór uznawany był wyłącznie za silną toksynę, negatywnie oddziałującą na organizmy żywe. Badania ostatnich lat wykazały korzystny wpływ H2S, podawanego w niskich stężeniach, na funkcjonowanie zarówno zwierząt jak i roślin. Potwierdziły także, że siarkowodór jest cząsteczką sygnałową, podobnej do dwóch znanych gazowych transmiterów, tlenku azotu i tlenku węgla. W komórkach roślinnych zidentyfikowano enzymy odpowiedzialne za generowanie H2S. Należą do nich głównie zlokalizowane w cytosolu desulfhydrazy, a także obecna w chloroplastach reduktaza siarczynowa oraz mitochondrialna syntaza β-cyjanoalaniny. Liczne badania wykazały, że poziom H2S zwiększa się wyraźnie w tkankach roślin w odpowiedzi na działanie niekorzystnych czynników środowiskowych, takich jak zasolenie, metale ciężkie, niedostatek wody czy wysokie i niskie temperatury, sugerując, że pełni on istotną funkcję w adaptacji roślin do stresów abiotycznych. Uważa się, że głównym mechanizmem działania H2S jest S-sulfhydracja, czyli potranslacyjna modyfikacja reaktywnych reszt cysteiny w białkach.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
