Self-Efficiency Perceptions of Religious Officials Working in the Field of Social Work

Abstract

Türkiye’de sosyal hizmet bağlamında manevi/dini destek ve rehberlik olarak ortaya çıkan din eğitimi ve din hizmetleri uygulamaları, Sağlık Bakanlığı, Adalet Bakanlığı, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, Gençlik ve Spor Bakanlığı ve Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı ile Diyanet İşleri Başkanlığı (DİB) arasında gerçekleştirilen protokollerle yürütülmektedir. Bu araştırma, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının çeşitli sosyal hizmet alanlarında görevlendirilen din görevlilerinin öz yeterlik algıları üzerinedir. Din görevlilerinin, öz yeterlik algılarının araştırma konusu yapılması, onların mesleki gelişimlerine yönelik tespitler yapmaktan, hedef kitlenin ihtiyaçlarına cevap verecek din eğitimi ve hizmetleri eğitim programları geliştirmeye kadar geniş bir alanda çalışmak gerektiğini açığa çıkarmak bakımından önemlidir. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırma, Kırıkkale ilinde Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı hizmet alanlarında din eğitimi ve hizmeti vermek üzere görevlendirilen din görevlileriyle gerçekleştirilen görüşmeler çerçevesinde yapılandırılmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme sorularıyla alanda çalışan din görevlilerinden elde edilen bulgular iki tema halinde değerlendirilmiştir: Görevlilerin öz yeterlik algıları ve hedef kitlenin ihtiyacı. Bu çalışmanın ulaştığı temel sonuç şöyledir: Sosyal hizmet kurumlarının hedef kitlesi ve ihtiyaçlarının farklılaşmasına bağlı olarak din görevlilerinin yeterlikleri de farklılaşmaktadır. Din görevlilerinin farklılaşan yeterlikler çerçevesinde eğitime ihtiyaçları vardır. Bu çalışmanın temel önerisi şöyledir: Sosyal hizmet kurumlarındaki din hizmetlerini yürütenler için ihtiyaç odaklı ve değer temelli eğitim programları geliştirilebilir.