SADRU’L-İSLÂM DÖNEMİ NAK’AİD ŞİİRLERİ ÜZERİNE

Abstract

Nakaid, kökleri Cahiliye dönemi Hicv/yergi şiirlerine dayanan, aynı vezin ve kafiye kafiye ile söylenen edebi bir sanattır. Şairlerin amaçları ve arzuları dışında tek bir kasideymiş gibi aynı bahr, aynı ölçü ve aynı kafiye ile söylenmiş iki kasidedir. Bu çalışma, İslami Dönem Nakaid sanatının kendine has özellikleriyle sanatsal olarak çerçevelenmeye çalışılması ve İslam öncesi dönemde de bu sanatın başlangıcına dikkatle bakma çabasıdır. Dini, politik ve sosyal etkenler, İslami Dönem Nakaid sanatının ortaya çıkmasında temel nedenlerindendir. İslami dönemin başları, Müslümanlar ve putperestler arasındaki dini çatışma ve aynı zamanda Müslümanların kendi içindeki siyasi çatışmaya eşlik eden geniş bir şiir koleksiyonuna şahit oldu. İslami Dönem Nakaid sanatı , o dönemdeki en etkili şiirlerden biriydi ve İslami fetihlerde yaygınlaşarak popüler oldular. Nakaid sanatının tohumları cahiliye döneminde atıldı, sulandı, büyütüldü, gün yüzüne çıktı ve şairlerin dilinde dolanmaya başladı. Besus, Dâhis-Ğabra, Evs-Hazrec savaşları gibi zamanlarda gerçek kimliğine kavuşmaya başladı. Bu dönemin diğer şairlerinin ulaşamadığı bir şöhrete sahip olan meşhur iki şair Hassan b. Sabit ve Ka‘b b. Malik, Nakaid sanatının ağırlığını ve sorumluluğunu üstlendiler ve tüm alanlarda mükemmel katkı sağladılar. Şiirsel savaş Müslüman şairler ve Müşrik şairler arasında kızışmıştı ve iki taraf arasında şiddetini ve hararetini artırarak devam etti. Bu çalışma, İslami Dönem Nakaid sanatının doğasını ve imajını ortaya koymaya yönelik ciddi bir çalışmadır. Bu çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde İslami Dönem Nakaid sanatı, gelişimi, evrimi, sanatsal yönleri, Nakaid, savaşlar ve diğer sebepler ele alındı. İkinci bölümde de İslami Dönem Nakaid sanatının sanatsal özellikleri incelendi.