Rola tylnej części dolnego zakrętu skroniowego w powszednich obliczeniach arytmetycznych

Abstract

Zarówno badania neuropsychologiczne na pacjentach, jak i tradycyjne raporty neuroobrazowe od osób zdrowych, pokazują, że kluczowe dla umysłowych obliczeń arytmetycznych obszary mózgu znajdują się w płatach ciemieniowych oraz, co kontrowersyjne, w lewym płacie czołowym. W ostatnich latach kilka publikacji opartych na metodzie magnetoencefalografii oraz elektrokortykografii pokazało ponadto, że obszary krytyczne dla operacji arytmetycznych mogą znajdować się w tylnej części zakrętu skroniowego dolnego prawej lub lewej półkuli. Niektórzy badacze zaczęli je nawet nazywać mózgowymi ?ośrodkami matematyki?. Eksperymenty prowadzone z wykorzystaniem wymienionych metod nie pozwalają jednak na testowanie roli pełnionej przez te obszary mózgu w liczeniu. Udział tych obszarów w procesie liczenia można sprawdzić wykorzystując przezczaszkową stymulację magnetyczną. W metodzie tej trudno jest jednak tak ustawić cewkę do stymulacji, by oddziaływać na kluczowe obszary znajdujące się w brzusznej korze skroniowej. W artykule prezentujemy rezultaty eksperymentu, w którym udało się tego dokonać. Stymulowaliśmy tylny prawy i lewy zakręt skroniowy dolny, podczas gdy badani dokonywali powszednich obliczeń arytmetycznych. Stymulacje te modulowały czasy reakcji osób badanych, choć w różnych kierunkach ? zwalniając je lub przyśpieszając. Zatem, pomimo, że nasze wyniki nie rozstrzygają, czy okolice te pełnią przyczynową rolę w procesie dodawania, np. czy stanowią one poszukiwany od lat ośrodek matematyki, pokazują jednak, że grają one istotną rolę w przetwarzaniu operacji matematycznych.