Religious slaughter of animals in light of the EU and in the Polish law

Abstract

Ubój rytualny w świetle prawa europejskiego i polskiego
 Prawo UE wymaga, by zwierzęta przed ubojem zostały oszołomione (były nieświadome), tak aby śmierć była dla nich bezbolesna. Prawodawstwo UE pozwala na przeprowadzanie tzw. uboju rytualnego (tj. bez ogłuszania) w celach religijnych, ale ostateczna decyzja w tej sprawie należy do poszczególnych państw członkowskich. Istnieją wyjątki od uboju religijnego, sformułowane zwłaszcza dla szechity (żydowskiej metody zabijania zwierząt przeznaczonych na pożywienie, czyli mięso koszerne) i muzułmańskiego halal. Społeczności muzułmańskie i żydowskie, stanowiące w sumie prawie kilka procent ludności Europy, prezentują w tej kwestii podobne podejście filozoficzne. Nie ulega wątpliwości, że korzystanie z tej formy uboju budzi wiele emocji i kontrowersji, głównie ze względów społecznych (etycznych i kulturowych). Celem tego artykułu jest przedstawienie dopuszczalności zastosowania uboju rytualnego na tle obowiązującego stanu prawnego UE, prawa międzynarodowego oraz w świetle prawa polskiego. W szczególności należy również rozważyć, czy przepis art. 4 ust. 4 rozporządzenia Rady (UE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt w czasie uśmiercania, w związku z art. 2(k) stanowi ograniczenie prawa wolności religijnej zagwarantowanej w art. 10 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i polskiej Konstytucji.