Religion and Internal Migrations in the Processes of Indonesianisation and Islamisation of West Papua

Simona Sienkiewicz

doi:10.17951/k.2020.27.1.25-42

Abstract

<p>Migracje wewnętrzne stanowią coraz większy problem w społeczeństwach wieloetnicznych. Indonezja jest jednym z najbardziej różnorodnych krajów na świecie i domem dla setek grup etnicznych zjednoczonych w ramach głównej idei – tożsamości narodowej. Jednak koncepcja ta pozostaje niejasna dla wielu Indonezyjczyków, szczególnie tych mieszkających poza centralną, przeludnioną Jawą i Madurą. Aby osiągnąć utopijną jedność, prezydent Suharto (1967–1998) wprowadził program „transmigracji”, który przeniósł ludzi z przeludnionych terytoriów na tak zwane „wyspy zewnętrzne”. Oficjalne plany podkreślały jego gospodarcze i rozwojowe znaczenie, ale transmigracja była również politycznym narzędziem do wprowadzenia procesów indonezjanizacji i islamizacji. Korzystając z teorii wewnętrznego kolonializmu Michaela Hechtera, autorka popiera swój argument sprawozdaniami i dokumentami dotyczącymi przypadku Zachodniej Papui we wschodniej Indonezji. Terytorium z separatystycznym doświadczeniem i silnym pragnieniem wielkiej autonomii stanowi dobry przykład prób celowej indonezjanizacji i islamizacji. Przytłaczająca liczba wewnętrznych migrantów, jawajskich muzułmanów, stopniowo osłabiała jedność chrześcijańskich Papuasów. Brak równowagi między tymi grupami powoduje ciągłe napięcie w zmieniającym się społeczeństwie. Na podstawie tego argumentu przedstawiony jest wpływ migracji wewnętrznej w szerszym kontekście. Autorka zwraca uwagę na dynamikę struktury religijnej i etnicznej przed upadkiem reżimu Nowego Ładu i po nim i twierdzi, że procesy indonezjanizacji i islamizacji mają kluczowe znaczenie dla dalszego istnienia Papuasów i rozwiązań przyjętych przez państwo indonezyjskie.</p>

Highlights

The social structure of the western part of New Guinea1 represents the rough history of this territory, which has experienced deep changes, especially in the last decades
The demographic trends show that in a few decades Papua and West Papua will assimilate with Indonesia
The decreasing number of indigenous people weakens the position of the separatist movement, whose activities move outside the provinces and into the Internet

Summary

INTRODUCTION

The social structure of the western part of New Guinea represents the rough history of this territory, which has experienced deep changes, especially in the last decades. The indigenous people were reluctant to outsiders Their trust to external actors started increasing with the economic and administrative support of clergy and merchants. During the national revolution (1945–1949), Indonesian concept of its borders was based on the legacy of the Dutch East Indies It included West Papua, whose inhabitants had no idea about the project of the Indonesian state. The influx of internal migrants to West Papua brought the administration closer to Jakarta, but not to the indigenous people. In this paper I show how Indonesian government influenced the ethnic and religious composition of West Papua and why such terms like “Indonesianisation” and “Islamisation” should be taken into account.

INDONESIANISATION THROUGH TRANSMIGRATION

ChrisƟanizaƟon by Catholic or Protestant missionaries

RELIGION IN WEST PAPUA AFTER THE FALL OF NEW ORDER

INTERRELIGIOUS DIALOGUE UNDER NEW CONDITIONS

Findings

CONCLUSIONS