Abstract
Autor artykułu wychodzi z podstawowego założenia, że ratyfikacja traktatów międzynarodowych ma dualną postać. Z jednej strony ‒ jest ona aktem prawa międzynarodowego, uregulowanym w przepisach tego prawa i wywołującym skutki międzynarodowe, z drugiej strony ‒ ratyfikacja jest czynnością prawa krajowego państwa będącego stroną traktatu, uregulowaną w prawie wewnętrznym, najczęściej mającym rangę konstytucji. Niemniej artykuł koncentruje się na wewnątrzkrajowych procedurach ratyfikacji, uwzględniając kontekst obowiązującej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W tym celu autor komentuje generalne zakotwiczenie tematyki prawa międzynarodowego w Konstytucji, a następnie przechodzi do różnych trybów ratyfikacji traktatów międzynarodowych. Przedstawiono w związku z tym tzw. ratyfikację prostą (małą), ratyfikację dużą (wymagającą zgody parlamentu wyrażonej w formie ustawy) orz ratyfikację szczególną, związaną z traktatami, przekazującymi część kompetencji na rzecz organizacji międzynarodowych.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
