Radiologiczna ocena ślimaka i zachowanie słuchu u dzieci leczonych za pomocą wszczepienia implantu ślimakowego Cochlear Nucleus z elektrodą prostą CI422

Abstract

Implanty ślimakowe znajdują coraz szersze zastosowanie w praktyce klinicznej. Hipoteza badania zakładała, że implantacja – zgodnie z indywidualnie obliczoną głębokością insercji – wpływa na poziom zachowania słuchu u dzieci z przedoperacyjnym funkcjonalnym słuchem. W analizie retrospektywnej grupy 19 pacjentów zaimplantowanych przy pomocy implantu Cochlear Nucleus CI422 w latach 2010–2011 oceniono zależność pomiędzy rozmiarem ślimaka, kątem głębokości insercji, obliczonymi na podstawie danych radiologicznych, a poziomem zachowania słuchu (HP) obliczonym zgodnie z Klasyfikacją Zachowania Słuchu. Zachowanie słuchu dla całej badanej grupy podczas aktywacji implantu wynosiło 73%, a po 24 miesiącach – 67%. W badanej grupie średnia wartość kąta głębokości insercji wyniosła 375° (SD = 17°); średnia wartość obliczonej długości przewodu ślimakowego wynosiła 34,67 mm (SD = 1,91); średnia obliczonej linijnej głębokości insercji elektrody wynosiła 23,1 mm (SD = 1,62). Nie znaleziono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy poziomem zachowania słuchu a kątem głębokości insercji oraz pomiędzy poziomem zachowania słuchu a linijną głębokością insercji dla analizowanej grupy w żadnym z trzech wziętych pod uwagę interwałów: aktywacja, po 12 miesiącach korzystania z procesora mowy i po 24 miesiącach korzystania z procesora mowy. Przedoperacyjny pomiar wielkości ślimaka oraz jego szczegółowych parametrów, takich jak: średnica zakrętu podstawnego czy linijna głębokość insercji elektrody, nie mają wpływu na poziom zachowania słuchu po wszczepieniu implantu. Niski poziom zachowania słuchu w niektórych przypadkach nie może być tłumaczony wewnątrzślimakowym położeniem elektrody (>450°) w badaniu tomografii komputerowej.