Publiczny Obrońca Praw Republiki Czeskiej jako organ do spraw równości w kontekście standardów wyznaczanych przez dyrektywy Unii Europejskiej

Abstract

Przedmiotem niniejszego opracowania jest ocena działalności Publicznego Obrońcy Praw Republiki Czeskiej w zakresie wykonywania działań powierzonych mu od 2009 roku jako krajowemu organowi do spraw równości. Ma on przyczyniać się do promowania prawa do równego traktowania wszystkich osób bez względu na ich rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, płeć, orientację seksualną, wiek, niepełnosprawność, religię, przekonania czy poglądy. W tym zakresie działa według postanowień Konstytucji Republiki Czeskiej, Karty Podstawowych Praw i Wolności, tzw. ustawy antydyskryminacyjnej oraz wielu innych ustaw. Zadania te zostały ombud­smanowi powierzone w ramach stosowania dyrektyw Unii Europejskiej. Podkreślano w nich, że jednym ze sposobów wzmocnienia ochrony przed dyskryminacją w państwach członkowskich UE jest powołanie organów, których zadaniem byłoby analizowanie problemów związanych z dyskry­minacją, badanie możliwych rozwiązań i świadczenie konkretnej pomocy ofiarom. Autorka niniej­szego opracowania zastanawia się, czy Publiczny Obrońca Praw spełnia wymogi stawiane krajo­wym organom do spraw równości, powołując się na kryteria określone w tzw. zasadach paryskich, które w sposób szczegółowy określają aspekt niezależności funkcjonowania instytucji stojących na straży praw człowieka. Ponadto przedstawia podstawowe założenia, na których opiera się dzia­łalność czeskiego ombudsmana oraz informacje dotyczące praktyki jego działalności w obszarze zapewnienia realizacji zasady równości.