Postmemorial Experiences — Comparing Australian and Canadian Second Generation Migrant Poetry. On the Basis of Selected Poetry by Lily Brett and Anne Michaels

Abstract

POSTMEMORIAL EXPERIENCES — COMPARING AUSTRALIAN AND CANADIAN SECOND GENERATION MIGRANT POETRY ON THE BASIS OF SELECTED POETRY BY LILY BRETT AND ANNE MICHAELS This article aims to look at selected volumes of poetry by renown Australian and Canadian poets of the second generation such as Lily Brett and Anne Michaels and trace their attempts at dealing with the heritage of memory handed down by their parents. Locating their emigrant literary oeuvre within the context of Marianne Hirsh’s idea of postmemory and the conviction that the post-Holocaust generations are “marked by memory” of their parents ([1997] 2002), Brett’s and Michaels’s poems can be viewed as written “against a rhetoric of the unspeakable” (Mandel 2001), a rhetoric which, according to Giorgio Agamben, lies foundations for poetry (1999). Both poets (whose literary output includes also novels) belong to the second generation of writers, born outside Poland after WWII, and they engage in considering the themes of postmemory, legacy of the Holocaust, and their personal take on the inherited trauma. Different in style and poetics, Brett’s and Michaels’s renditions of the traumatic past reveal striking similarities in evoking the topics of memory, languages, images of places and questions concerning the chances for and ways of healing despite the fact that the author live in such distant countries as Australia and Canada respectively. The article will, thus, explore the poets’ stance on the importance of remembering the trauma and commemorating the event central to their parents’ lives and mention the variegated stylistics which ranges from Brett’s simple language to Michaels’s extensive usage of metaphorical language. DOŚWIADCZENIA POSTPAMIĘCI — POROWNANIE AUSTRALIJSKIEJ I KANADYJSKIEJ POEZJI EMIGRANTOW DRUGIEGO POKOLENIA NA PODSTAWIE WYBRANYCH UTWOROW LILY BRETT I ANNE MICHAELS Niniejszy artykul podejmuje temat postpamieci i proby radzenia sobie z nią w poezji emigrantek drugiego pokolenia z Australii i Kanady: Lily Brett i Anne Michaels piszących i publikujących w jezyku angielskim. Wybrana poezja Brett i Michaels analizowana jest w kontekście teorii postpamieci w ujeciu Marianne Hirsch, a takze traktowana jako sprzeciw wobec „retoryki niewyslawialnego” (Mandel 2001). Ponadto, dyskusja nad świadectwem jakim moze byc poezja wyrasta z myśli Giorgio Agambena i jego przekonania, ze „to świadectwo moze ufundowac mozliwośc poezji” (2008). Obie poetki, bedące takze autorkami powieści i innych tekstow z gatunku non-fiction, urodzily sie poza Polską, po II wojnie światowej w rodzinach naznaczonych doświadczeniem Holokaustu. Angazują sie one w swojej poezji w rozwazania dotyczące postpamieci, dziedzictwa Holokaustu, a takze w osobiste proby przepracowania odziedziczonej traumy. Mimo roznorodności stylu i poetyk, a takze odmiennej perspektywy narzuconej poniekąd przez dystans geograficzny, teksty Brett i Michaels wskazują na pewne podobienstwa w podejściu do pamieci, jezyka, obrazow czy pytan dotyczących radzenia sobie z traumą rodzicow, ktora obecna jest w doświadczeniu drugiego pokolenia.