Polskie reakcje na I rozszerzenie Wspólnot Europejskich o Wielką Brytanię, Danię, Irlandię (1961-1973)

Adam Barabasz

doi:10.14746/rie.2015.9.30

Abstract

The primary objective of this paper is to examine the response of the authorities of the Polish People’s Republic to the extending scope and range of European integration in 1961–1973. The following countries applied for EEC membership in this period: the United Kingdom, Ireland and Denmark. The analysis is conducted on the basis of press releases of the Polish Press Agency (PAP) as well as features published in newspapers and magazines (“Trybuna Ludu”, “Polityka”, “Nowe drogi”, “Ideologia i Polityka”), as well as academic periodicals (“Przegląd Miedzynarodowy”, “Przegląd Zachodni”).

Highlights

The primary objective of this paper is to examine the response of the authorities o f the Polish People’s Republic to the extending scope and range o f European integration in 1961-1973
The analysis is conducted on the basis o f press releases of the Polish Press Agency (PAP) as well as features published in newspapers and magazines (“Trybuna Ludu”, “Polityka”, “ e drogi”, “Ideologia i Polityka”), as well as academic periodicals (“Przegląd M iędzy narodowy”, “Przegląd Zachodni”)

Summary

ADAM BARABASZ

Polskie reakcje na I rozszerzenie Wspólnot Europejskich o Wielką Brytanię, Danię, Irlandię (1961-1973). Rozwój gospodarczy państw Wspólnego Rynku budził podziw, ale zarazem obawę wśród innych państw starego kontynentu, gdyż od początku współpracy państw EWG wzrost ich produkcji przemysłowej następował szybciej niż np. 237 trak tatu rzymskiego o EWG: „Każde państwo europejskie może ubiegać się o przyjęcie do Wspólnoty” Była to Wielka Brytania, Dania i Irlandia. Wśród kandydatur najwięcej kon trowersji wzbudzała Wielka Brytania, która już od okresu dwudziestolecia między wojennego dystansowała się do propozycji integracyjnych na starym kontynencie, prezentując w polityce zagranicznej wyrachowany pragmatyzm. W okresie powojen nym, choć zapraszana przez Francję, nie była stroną planu Schumana i wielokrotnie dawała do zrozumienia krajom późniejszej „szóstki”, że Wielka Brytania nie jest małą wysepką, lecz centrum Commonwealthu. Wśród głównych powodów zmiany orientacji Albionu na proeuropejską w wy mienionym okresie należy wymienić: kryzys polityczny i gospodarczy w państwie spowodowany konsekwencjami tzw. wojny sueskiej, zatarg z USA, słabnącą pozycję

Adam Barabasz

Droga do negocjacji

Drugi wniosek Wielkiej Brytanii o członkostwo w EWG

Po akcesji

Summary