Abstract
Due to the liquidation of the Union in 1839 and the transfer of Catholic churches to the Orthodox Church after the rebellions of 1830–1831 and 1863–1864 in the territories of the former Polish -Lithuanian Commonwealth which were incorporated into the Russian Empire, a great deal of sacred art pieces of western -Christian art became property of the Orthodox Church. As per directions of the Church authorities, the images of Jesus Christ, Our Lady and the Saints of the Undivided Church could remain in Orthodox churches, while those of Catholic and Greek -Catholic Saints were to be given back to Catholics. The images that were left in Orthodox churches were to be changed to meet the Orthodox rules. That usually meant addition of an inscription or repainting of the image partially or fully.
 The situation was different in relation to miraculous images. After being transferred to the Orthodox churches they remained unchanged, even in the cases when their iconography was unacceptable for the Orthodox Church or when they represented Catholic Saints, such as Ignatius Loyola or Anthony of Padua. This was related to the effect miraculous images had on local communities. The cult of miraculous images was above -confessional; believers of different Christian confessions went on pilgrimages to them. Leaving these images as is they were aimed at converting Catholics to Orthodoxy to strengthen the position of the Russian Empire on the land of the former Polish - -Lithuanian Commonwealth. To justify the functioning of western -Christian images in the Orthodox Church, both new legends were developed stating the images had Orthodox origins and were taken by Catholics, and attempts of theological rationale were made. These activities were successful: the images that survived through the disasters of the 20th century are still in the cult of the Orthodox Church along with the legends of their Orthodox origin developed in the 19th century.
Highlights
W wyniku zaborów znacząca część terenów należących do Rzeczypospolitej znalazła się w granicach Imperium Rosyjskiego, w którym Cerkiew prawosławna pozostawała w ścisłym związku z państwem i stanowiła jedno z narzędzi polityki we wszystkich warstwach społecznych
Michaił Murawjow w notatce przedstawionej imperatorowi w dniu 14 maja 1864 r. wymieniał metody służące wzmacnianiu rosyjskich rządów w „Kraju Północno‐Zachodnim” i przede wszystkim zalecał „wzmocnić i wywyższyć rosyjską narodowość i prawosławie, aby nie było najmniejszego powodu do strachu, że tereny te mogą kiedykolwiek stać się polskimi”1
Duchowny prawosławny zabiegał o jej przeniesienie do cerkwi, jednak obraz pozostał w kaplicy i na przełomie XIX i XX w
Summary
W wyniku zaborów znacząca część terenów należących do Rzeczypospolitej znalazła się w granicach Imperium Rosyjskiego, w którym Cerkiew prawosławna pozostawała w ścisłym związku z państwem i stanowiła jedno z narzędzi polityki we wszystkich warstwach społecznych. Aby uzasadnić funkcjonowanie takich wizerunków w Cerkwi prawosławnej, tworzono nowe legendy o pierwotnym prawosławnym pochodzeniu obrazów (a potem przemalowaniu ich przez katolików), a konfiskatę przedmiotów kultu z kościołów katolickich przedstawiano jako prawdę historyczną podeptaną przez polskie panowanie12. Tym niemniej obraz Matki Bożej Ostrobramskiej przyjęto do kultu Cerkwi prawosławnej i w XIX w.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
