Poetika hibridnih multižanrovskih pesničkih tekstova Ljubomira Micića i Branka Ve Poljanskog

Dubravka Đurić

doi:10.14746/pss.2012.2.5

Abstract

In the text I will focus on Zenitist poetry by Ljubomir Micić and Branko Ve Poljanski. I will construe a new discursive framework, which will make it possible for us to understand their multigenre texts as important items in the national poetry canon. I will contextualize the general characteristics of European avant-garde poetry practices, which were used by Micic and Poljanski in order to interpret the specific place of Zenitism as a general Balkan avantgarde movement, participating in a significant way in the European and world avant-garde.

Highlights

In the text I will focus on Zenitist poetry by Ljubomir Micić and Branko Ve Poljanski
I will contextualize the general characteristics of European avant-garde poetry practices, which were used by Micic and Poljanski in order to interpret the specific place of Zenitism as a general Balkan avantgarde movement, participating in a significant way in the European and world avant-garde
Mada su istoričari avangardne poezije pesme Branka Ve Poljanskog pozitivnije ocenili u odnosu na Micića, činilo mi se da je izvan fokusa ostao njegov multižanrovski filmroman, jer, kao duga, hibridna forma, odstupa od konvencija kratke lirske pesme

Summary

O izrazito kritičkom odnosu prema poeziji Ljubomira Micića videti u

Milovana u pomenute nacionalne kanone, ali u njima ne zauzima središnju poziciju kao značajan identifikacioni model važan za konstrukciju nacionalnog identiteta. Na snazi je uverenje da postoji velika Nacionalna Književnost, koja se konstituiše u obliku nacionalnog kanona. Ali kanon „velikih književnih dela” je mistifikacija koja prikriva činjenicu da je proizvodnja književnih artefakata istorijska praksa, determinisana ideološki, rodno, klasno, rasno itd.[4] Normativne vrednosti u poeziji se zasnivaju na procenjivanju sledećih kategorija: savršenstvo stila, harmoničnost, jasnost poruke i, što je možda najvažnije, bavljenje velikim nacionalnim temama, a istovremeno i velikim temama evropske tradicije, koje su preuzete i prevedene u sistem reprezentacija lokalne nacionalne kulture. U igru ulaze diskursi o individualnom talentu, tradiciji, genijalnosti i originalnosti[5]. Otkriti zašto je avangardna književnost na marginama nacionalnog kanona, znači otkriti na kojim se pretpostavkama zasniva kanon. Zato ću se baviti nekim ideološkim predrasudama ugrañenim u pristupe dominantne kritike avangardne poezije, ne bih li konstruisala novi okvir čitanja, koji omogućava da se zenitistička poezija, a posebno poezija Ljubomira Micića i Branka Ve Poljanskog, sa margine nacionalnog kanona postavi u njegovo središte[6]

O ideologiji nauke o književnosti videti u

Navedeno u