Abstract
Consolatio ad Liviam is a poem written in elegiac couplets at the beginning of 1st century AD by an anonymous author. Although the text used to be attributed to Ovid until as late as 16th century, its artistic level, historical context and meta- as well as intertextual hints almost certainly disprove his authorship. While not exceptionally remarkable as a piece of literature, the Consolatio seems to be of a certain interest from the historical point of view and to bring a valuable image of the Augustus’ entourage as well as funeral rites. It is also a noteworthy example of a combination between two literary traditions, namely those of consolatio and epicedion. Therefore, a first Polish translation should be useful for philologists and, more significantly, historians, who not always have obtained the knowledge of Latin sufficient to read ancient poetry. A pseudo-isometrical translation has been chosen, in order to compromise the Roman colouring with the metrical requirements of the Polish language.
Highlights
In the following article, a Polish translation of the anonymous Consolatio ad Liviam is provided, accompanied by an introduction and basic commentary
Consolatio ad Liviam is a poem written in elegiac couplets at the beginning of 1st century AD by an anonymous author
The text used to be attributed to Ovid until as late as 16th century, its artistic level, historical context and meta- as well as intertextual hints almost certainly disprove his authorship
Summary
P.n.e. Oktawian August poznał Liwię Druzyllę, największą miłość swojego życia, ta nie tylko była zamężna z Tyberiuszem Klaudiuszem Neronem, z którym miała już jednego syna, ale również nosiła w łonie kolejne jego dziecko. „Szczęściarzom już po trzech miesiącach rodzą się dzieci”1 – żartowano w Rzymie, kiedy niedługo po ślubie przyszedł na świat Decymus Klaudiusz Neron Druzus. Choć Oktawian podniósł po urodzeniu dziecko, uznając je tym samym za własne, wkrótce chłopiec został odesłany do ojca, gdzie wychowywał się również jego brat Tyberiusz. Choć Tyberiusz był sprawnym wodzem i głównym pretendentem do tronu, to Druzusa ze względu na przystępny charakter i wszechstronne talenty upodobał sobie szczególnie lud rzymski i sam Oktawian. Pragnących pochować Druzusa w miejscu śmierci, przewiózł jego ciało do Rzymu, aby wyprawić mu uroczysty pogrzeb. W okolicy założonego przez Druzusa Mogontiacum (obecnej Moguncji) wzniesiono kenotaf, gdzie co roku odbywały się uroczystości ku czci poległego wodza, po którym synowie odziedziczyli przydomek Germanicus
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callMore From: Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
