Pobożność maryjna w kontekście pism Johna Henry’ego Newmana

Justyna Majewska-Michy

doi:10.14746/seg.2018.18.16

Abstract

The article seeks to answer whether John Henry Newman (1801-1890), outstanding theologian of nineteenth-century England and a Catholic convert, was particularly worshipful of Holy Virgin Mary. He would express his piety towards the Blessed Virgin, revered as the Mother of God, through his writings. The author thus analyzes the publications from the Anglican and the Catholic periods in Newman’s life, in which the latter referred to the Mother of the Word Incarnate. In his sermons, essays, speeches, lectures and letters, the eminent representative of the English Church conveys his attitude to the Mother of God.

Highlights

The article seeks to answer whether John Henry Newman (1801-1890), outstanding theologian of nineteenth-century England and a Catholic convert, was worshipful of Holy Virgin Mary
This paper begins with an outline of English Marian piety, which spans a period from the Middle Ages to the present day
The author discusses the forms of cult of Holy Virgin Mary practiced by the English people

Summary

ANGLIA WIANEM MARYI

W epoce średniowiecza pobożność maryjna była tak szeroko rozpowszechniona w Anglii, że kraj ten określano mianem „wiana Maryi”. XIX-wieczny Ruch Oksfordzki, którego współzałożycielem był wybitny mąż Kościoła Anglii John Henry Newman, na nowo nadaje Najświętszej Maryi Pannie należne Jej miejsce w anglikańskiej liturgii. Członkowie obu konfesji mają na tym uświęconym przez Boga terenie swoje narodowe sanktuaria (w każdym z nich znajduje się otoczona czcią figura z wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny). Błogosławiona Dziewica jest najczęściej stosowanym przez anglikanów maryjnym tytułem (Newman również zwracał się tak do Matki Bożej). Natomiast Reynolds Smith zwraca uwagę na fakt, że choć Madonna zajmuje w tradycji anglikańskiej szczególne miejsce, to nie jest rzeczą naturalną, aby anglikanie bezpośrednio do Niej zwracali się w modlitwie: Wzywać świętych czy prosić Chrystusa za ich pośrednictwem, jest bardzo starożytnym zwyczajem chrześcijańskim. Słysząc modlitwę kierowaną do Maryi, pierwszą reakcją anglikanina jest myśl: dlaczego prośba ta nie zostaje zanoszona, według starożytnej formuły stanowiącej normę, do Boga Ojca przez pośrednictwo Jezusa Chrystusa Jego Syna i w Duchu Świętym? Z naszego doświadczenia wynika, że w sferze uwielbienia uświadamiamy sobie naszą najgłębszą zbieżność, gdy dziękujemy Bogu za Matkę Pana, która jest jedną z nas w tej ogromnej wspólnocie miłości i modlitwie, którą nazywamy komunią świętych

DUCHOWOŚĆ MARYJNA NEWMANA

APOLOGETA MARYI

Summary