Pielgrzymka Ślązaków do Rzymu i Viterbo w 1967 r. Na drodze polsko-niemieckiego pojednania

Abstract

W dniach od 11 do 21 maja 1967 r. grupa 641 niemieckich Ślązaków pielgrzymowała do Rzymu i Viterbo. Ich celem było wspólne dziękczynienie za dar kanonizacji św. Jadwigi, jakiej w 1267 r. dokonał w Viterbo papież Klemens IV. W taki sposób chciano publicznie zamanifestować obecność Ślązaków w przestrzeni publicznej. W Rzymie i Viterbo modlono się wspólnie za śląską ojczyznę i śląskie rodziny, podzielone poglądami politycznymi, narodowymi i wreszcie żelazną kurtyną. Główne uroczystości dziękczynne miały miejsce w katedrze w Viterbo. Dodatkowo świętowano 100. rocznicę powstania śląskiej grupy maltańskiej, którym patronuje św. Jadwiga, skupiającej w swoich szeregach przedstawicieli najważniejszych rodów śląskiej arystokracji. Udział pielgrzymów w audiencji generalnej u Ojca Świętego Pawła VI stał się impulsem do większego zaangażowania niemieckich Ślązaków w procesie przebaczenia i pojednania. W artykule zarysowano powojenny problem masowej emigracji Ślązaków, zmuszonych do opuszczenia ojczyzny po 1945 r. Wskazano na ważne inicjatywy śląskich organizacji katolickich, które niosły pomoc duchową i materialną wygnańcom oraz integrowały ich w nowym środowisku życia. Autor przybliża historię przygotowań do wielkiej pielgrzymki 1967 r., a także jej przebieg oraz główne postacie jej organizatorów. Na końcu wskazuje na duchowe owoce pielgrzymki, które stały się ważnym przyczynkiem na drodze polsko-niemieckiego pojednania.