Abstract
آسیب‌های سازمان نظارت به لحاظ ساختاری در ایران و افغانستان، معلول فاکتورها و متغیرهای مختلفی است. مؤثرترین این فاکتورها، عبارت‌اند از: عدم قدرت و اختیارات لازم سازمان نظارت، عدم استقلال سازمان نظارتی، فساد استخدامی و عدم رعایت نظام شایسته‌سالاری و نادیده‌گرفتن تخصص در سازمان نظارت و استفاده از ابزارهای کهنه و فرسوده برای نظارت در دو کشور ایران و افغانستان؛ هم‌چنین معیاری‌نبودن مدیرانِ سازمان نظارت، وجود مشکلات زمینه‌یی، فرهنگی و نهادینه‌نشدن امر نظارت، فقدان نظارتِ جمعی، فاصله‌گرفتن از ارزش‌های معنوی و اخلاقی، چند‌شغلی‌بودن، تعدد مراجع دست‌گاه‌های نظارتی و عدم هم‌آهنگی لازم و عدم صداقت و ارادۀ جدی در مدیران سازمان نظارت، جزء آسیب‌های مستقیم سازمان نظارت ارزیابی شده است؛ این تحقیق، به هدف آسیب‌شناسی سازمان نظارت رسمی در پیش‌گیری فساد مالی در افغانستان و ایران شکل گرفته و به‌شیوۀ تحلیلی – توصیفی و از گونۀ مطالعات مقایسه‌یی‌است؛ برایند این تحقیق می‌رساند که مهم‌ترین عوامل اصلاحی آسیب سازمان‌های نظارت در دو کشور مورد بحث به لحاظ ساختاری، استقلال واحدهای نظارت، دادن اختیارات و قدرت لازم به سازمان نظارت، جذب مدیران لایق و شایسته در سازمان، ایجاد ساختار مناسب اداری و ایجاد قواعد بازی درست و محدودیت‌های اداری، برخورد جدی با مصادیق فساد مالی، آموزش هدف‌مند نیروهای ناظر و نظارت‌شونده از سوی دولت، استفاده از ابزار الکترونیکی برای نظارت، نظارت دایمی و مستمر، بسترسازی و تقویت نظارت جمعی و توجه به ارزش‌های معنوی، به حساب می‌آید.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
