Opowiadanie Marka Hłaski „Szukając gwiazd” jako parabola Holokaustu i mityczne „wydarzenie początkowe” w twórczości pisarza

Abstract

Opowiadanie Marka Hłaski Szukając gwiazd zostało opublikowane w 1963 roku. Posiada wszystkie cechy paraboli i stanowi rodzaj przypowieści o Holocauście. Jego umowny charakter zwraca uwagę na kontrowersje etyczne związane z takim przedstawianiem Zagłady – pojawia się tu pokusa uniwersalizacji. Bohater opowiadania przechodzi specyficzny obrzęd przejścia z dzieciństwa w dorosłość, którego oś stanowi doświadczenie Zagłady, będące jednocześnie mitycznym „wydarzeniem początkowym”, leżącym u podstaw kondycji egzystencjalnej „człowieka bez niewinności” – postaci zaprojektowanej przez Marka Hłaskę. Ten chłopiec stanie się później wszystkimi mężczyznami z kart powieści i opowiadań tego pisarza. Zwraca uwagę nałożenie na sytuację holocaustową motywu typowego dla Hłaski, czyli niespełnionej miłości i związanej z tym niemożności autentycznego spotkania pomiędzy Ja i Innym. Samotność egzystencjalna i niedopasowania do świata zostają połączone z pamięcią o Zagładzie Żydów.