Abstract
W artykule przedstawiono rezultaty ilościowo-jakościowego komparatystycznego studium konstytucji państw współczesnych pod kątem obecności w nich bezpośrednich odniesień do Boga. Odwołania do Boga występujące w ustawach zasadniczych blisko 2/3 państw globu posiadają różną postać językową i pełnią kilka funkcji. Najczęściej przybierają formę invocatio lub nominatio Dei w preambułach oraz pojawiają się w rotach przysięgi funkcjonariuszy publicznych, rzadziej są natomiast udziałem innych postanowień konstytucji, np. tych określających oficjalne symbole państwowe, jak flaga, hymn czy godło. Odwołania do Boga w ustawach zasadniczych nie mają wymiaru teologicznego, lecz stanowią przejaw responsywności ustrojodawcy wobec przekonań i wierzeń obywateli o Bogu. W ocenie autora, decyzja o zamieszczeniu, niezamieszczeniu lub usunięciu odniesienia do Boga w konstytucji powinna stanowić wypadkową ewoluującej doniosłości sfery sacrum dla społeczeństwa danego państwa jako politycznego suwerena.
Highlights
ZAŁOŻENIA KONCEPTUALNE I METODOLOGICZNENa potrzeby opracowania do tytułowej kategorii „konstytucji” zaliczono obok konstytucji formalnych, czyli mających postać pojedynczego aktu normatywnego o najwyższej mocy prawnej, także – pomimo pewnych wahań – nieliczne konstytucje materialne, czasami niepoprawnie nazywane „niepisanymi”
References to God appearing in the fundamental laws of nearly two-thirds
of the countries of the world differ in their linguistic forms and functions
Summary
Na potrzeby opracowania do tytułowej kategorii „konstytucji” zaliczono obok konstytucji formalnych, czyli mających postać pojedynczego aktu normatywnego o najwyższej mocy prawnej, także – pomimo pewnych wahań – nieliczne konstytucje materialne, czasami niepoprawnie nazywane „niepisanymi”. W przypadku konstytucji materialnej kwestią nie zawsze oczywistą jest katalog aktów normatywnych czy także innych aktów prawnych składających się na nią. W badaniach pominięto także pośrednie i dorozumiane odniesienie do Boga na gruncie Konstytucji Republiki Francuskiej. Pośredni charakter tego odniesienia przejawia się w tym, że jest ono zamieszczone nie w tekście ustawy zasadniczej, lecz w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r., do której konstytucja z 1958 r. W relatywnie nielicznych opracowaniach obcojęzycznych podejmujących tytułową problematykę niekiedy badaniu poddaje się także implikatywne odwołania do Boga, czyli nominalnie mające postać odniesień do religii lub kościołów. Odniesienia do Boga w porządku prawnym poszczególnych państw nie wyczerpują się w postanowieniach ustaw zasadniczych. W większym lub mniejszym stopniu odwołania do Boga czy po prostu nadmienienie tego pojęcia występuje także w pozakonstytucyjnych aktach normatywnych oraz aktach stosowania prawa. Tytułowa problematyka została poddana komparatystycznej aproksymacji, syntezie i ocenie tak w aspekcie kwalitatywnym, jak i kwantytatywnym
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
