Od „tragicznego” do „terapeutycznego” wymiaru filozoficznego etosu. Koncepcja filozofii w De consolatione Boecjusza

Marcin Subczak

doi:10.15633/lie.31

Abstract

The aim of this paper is to present metaphilosophical issues in Boethius’s De consolatione. His work takes up and continues the discussion of some ways of understanding philosophy and dimensions of philosophy, the sources of which are in the ancient tradition. In this paper I am going to point out that for Boethius philosophy is an art and a way of life. Having made this assumption, two other aspects of philosophy can be considered – the “tragic” and the “therapeutic” ones. While philosophical therapy has been frequently discussed by scholars as a dimension of Boethius’s “love of wisdom”, the “tragic” and “the way of life” aspects have not been rightly appreciated in their unity. The close relationship of these ways of understanding philosophy is evidenced by the fact, that their presentation in Boethius’s work takes the form of the sequence of events. At first we can see philosophy as a way of life, next there is a tragic end, and finally we can see philosophical therapy as a reaction to the tragedy. This paper aims at resolving the problem of philosophical ethos which combines the multidimensional approach to philosophy and makes the drama of “the way of life” so closely linked to the need of consolation.

Highlights

-Dionizego), po których filozofia świata starożytnego dotarła do średniowiecza[2]
Dzieło to kontynuuje bowiem pewne antyczne sposoby rozumienia filozofii[5]
Staje się wreszcie obecna w sytuacjach życiowego powodzenia i jego tragizmu, w momentach rozpaczy, ale też pocieszenia[6]

Summary

Introduction

-Dionizego), po których filozofia świata starożytnego dotarła do średniowiecza[2]. Natomiast Stefan Swieżawski nazywa go drugim obok Augustyna, filarem średniowiecznej myśli zachodniej[3], gdyż prace jego stanowią istotny wkład w rozwój ówczesnej filozofii i teologii. Właśnie w ten sposób ujęta natura filozofii sprawia, że może ona być dostępna człowiekowi wszędzie tam, gdzie pojawia się potrzeba troski o duszę – o należyty kształt ludzkiego życia na każdym jego etapie. Dlatego też dramat Boecjusza staje się do pewnego stopnia również dramatem samej filozofii.

Results

Conclusion