Ocena zmian w nadumieralności mężczyzn w wieku 65 lat i więcej w okresie 1999–2013 w województwie łódzkim

Abstract

Celem pracy jest analiza trendów umieralności mężczyzn i kobiet w wieku 65 lat i więcej w woj. łódzkim w latach 1999–2013, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska nadumieralności mężczyzn. Materiał badawczy stanowiła kompletna baza zgonów (471 397) odnotowanych w woj. łódzkim w latach 1999–2013. Obliczono rzeczywiste współczynniki zgonów wg płci. Standaryzację przeprowadzono metodą bezpośrednią. Jako standard przyjęto populację europejską. Ponadto obliczono współczynniki umieralności szczegółowej wg przyczyn zgonów w oparciu o ICD–10 i wskaźniki nadumieralności. Analizę trendów czasowych przeprowadzono za pomocą modeli joinpoint. Oszacowane zostały średnioroczne procentowe tempa zmian. Obliczenia własne pozwoliły na określenie najważniejszych przyczyn zgonów wśród osób w wieku 65 lat i więcej w 2013 roku. W grupie mężczyzn były to (wskaźnik na 10 000): choroby układu krążenia (301,2), nowotwory złośliwe (160,2), choroby układu oddechowego (56,0), choroby układu trawiennego (24,4) i zewnętrzne przyczyny (19,4). Analogiczny rozkład przyczyn zaobserwowano wśród kobiet, gdzie współczynnik natężenia osiągał kolejno wartości: 270,1; 82,9; 32,0; 19,6; 11,2. W porównaniu z rokiem 1999 największy spadek natężenia zgonów, zarówno w grupie mężczyzn, jak i kobiet, odnotowano w odniesieniu do chorób układu krążenia. Wskaźnik nadumieralności mężczyzn powyżej 65. r.ż. w całym badanym okresie najwyższe wartości (2,2–2,6) osiągał w grupie wieku 65–69 lat, najniższe natomiast (1,1–1,3) w przedziale 85 lat i więcej. Największe tempo zmian (2,5% rocznie), odnotowano w latach 1999–2007 w grupie wieku 70–74 lata. Mimo obserwowanego spadku natężenia zgonów, nadumieralność mężczyzn w wieku 65 lat i więcej nie zmieniła się znacząco na przestrzeni lat 1999–2013 i była warunkowana w największym stopniu nowotworami złośliwymi, chorobami układu oddechowego i zewnętrznymi przyczynami.