Abstract
Artykuł omawia skutki reklamowego wykorzystania wizerunku poza granicami umownego zezwolenia. Na tle wcześniejszego orzecznictwa przedstawiony został przełomowy wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 29 lipca 2014 r. (VI ACa 1657/13) i jego skutki dla ochrony dóbr osobistych w Polsce. Po raz pierwszy w Polsce sąd zasądził wynagrodzenie za bezprawne wykorzystanie zamiast zwykle zasądzanego zadośćuczynienia. Sąd Apelacyjny nazwał to wynagrodzenie korzyściami (zaoszczędzonym wynagrodzeniem) uzyskanymi kosztem zubożonego. Autorka zwraca uwagę, że hipotetyczne wynagrodzenie, obliczone jako lucrum cessans, różnić się może od wysokości wynagrodzenia odpowiadającego rynkowej wartości korzystania z danego wizerunku. Przyznawanie takiego wynagrodzenia jako wydania uzyskanych korzyści będzie możliwe tylko w odniesieniu do naruszeń niektórych dóbr osobistych. Autorka omawia ponadto skutki wykorzystania w reklamie innych niż umówiono wizerunków kontrahenta, w powiązaniu z dwoma rozumieniami wizerunku (w art. 23 k.c. i art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).
Highlights
This article presents the evolution of the Polish case law concerning protection of an image in the event of a breach of contract regarding the time and place of the use of an image
The Warsaw Court of Appeal (29.07.2014, VI ACa 1657/13) awarded damages in the amount corresponding to remuneration owed for an unconsented use of an image
The most important statement of the Court concerns the qualification of this payable sum being due for an enrichment at the expense of the depleted
Summary
W którym zapadło to orzeczenie, ujawnił wszystkie podstawowe zagadnienia sporne związane z definiowaniem prawa do wizerunku: jego przedmiotu, treści i kwalifikacji uszczerbków doznawanych przez uprawnionego w razie naruszeń tego dobra w celu komercyjnym. Prawo do wizerunku uregulowane jest w Kodeksie cywilnym i w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zostało precyzyjnie zdefiniowane jako prawo do decydowania o rozpowszechnianiu wizerunku. Że faktycznie (ponieważ nie jest prawem majątkowym) prawo do wizerunku tworzy na rzecz uprawnionego swoisty monopol eksploatacji. Od dawna w obrocie prawnym pojawia się wyodrębnione umownie uprawnienie do decydowania o rozpowszechnianiu wizerunku w celu gospodarczym (lub precyzyjniej – reklamowym, z doprecyzowaniem, o jaką reklamę, gdzie i kiedy rozpowszechnianą chodzi). Gdy w ustawie o sporcie kwalifikowanym z 2005 r.6 przyznano na zasadzie cessio legis polskim związkom sportowym (PZS) wyłączne prawo do rozpowszechniania w celu gospodarczym wizerunków członków kadry narodowej w strojach reprezentacji, rozpętała się dyskusja o rzeczywistym znaczeniu tego przepisu[7].
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
