Ocena jakości życia pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową w chwili ustalenia rozpoznania i po leczeniu imatinibem

Abstract

Wstęp: Celem pracy była ocena jakości życia (JŻ) pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową (PBSz) w chwili ustalenia rozpoznania, po 1 miesiącu i 12 miesiącach leczenia imatinibem oraz próba wybrania z postępowania terapeutycznego elementów, które w sposób istotny wpływają na obniżenie JŻ pacjentów.Materiały i metody: Ocena JŻ była przeprowadzona wśród dorosłych pacjentów z ustalonym rozpoznaniem PBSz hospitalizowanych w Klinice Hematologii, na Oddziale Dziennej Chemioterapii iPoradni Hematologicznej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, obecnie Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie (Polska). Do oceny JŻ były wykorzystane 2 kwestionariusze: EORTC QLQ-C30 oraz EQ-5D, natomiast do oceny objawów depresji wykorzystano kwestionariusz CES-D. Analizy JŻ dokonano w 3 przedziałach czasowych: w chwili ustalenia rozpoznania (A1), po 1 miesiącu leczenia (A2) oraz po 12 miesiącach leczenia (A3). Wszyscy pacjenci byli leczeni imatinibem.Wyniki: Funkcjonowanie emocjonalne i JŻ oraz ogólny stan zdrowia uległy istotnej poprawie od A1 do A3. Pacjenci mówili o istotnym zmniejszeniu objawów dotyczących zmęczenia i dolegliwości bólowych. Objawy depresji znamiennie zmniejszyły się w trakcie leczenia. Grupa pacjentów cierpiąca na inne poważne choroby odnotowała wyższy wskaźnik objawów depresji. Chorzy nieposiadający stopnia naukowego i innych dodatkowych kwalifikacji oraz pacjenci cierpiący na inne poważne choroby znamiennie gorzej ocenili funkcjonowanie poznawcze.Wnioski: Na podstawie pomiaru różnych aspektów JŻ z wykorzystaniem kwestionariusza EORTC QLQ-C30 oraz EQ-5D wykazano istotną poprawę już po 1. miesiącu leczenia w porównaniu zestanem przy rozpoznaniu PBSz. Ze względu na wysoki wskaźnik depresji CES-D pacjenci z PBSz wymagają stałej opieki psychologicznej, a w niektórych przypadkach także psychiatrycznej.