Obstacle Course: Assessment of Functional Mobility and Balance in the Elderly

Abstract

Engel parkuru (EP), bireylerin ya da takımların belli bir zaman diliminde aşması gereken fiziksel engeller serisidir. EP uygulamaları, amacına yönelik olarak yürüme, koşu, tırmanma, sıçrama, sürünme, denge veya zihinsel parametreleri yerleştirilerek farklılaştırılır. Yaşlı popülasyonda, denge ve hareketlilik problemlerini belirlemek ve tedavi etmek amacıyla, parkurdaki engeller günlük yaşamda karşılaştıkları aktiviteleri simule edecek şekilde tasarlanır. Bu grupta kullanılan EP’ler genel olarak; farklı zeminler, çeşitli yükseklikteki engeller, merdiven ve rampa gibi engellerden oluşur. Literatürde yürüme, engel üzerinden atlama, merdiven çıkma, farklı zeminlerde yürüme gibi çeşitli bölümlerden oluşan EP örnekleri yer almaktadır. Ancak hem değerlendirme hem de tedavi amacıyla kullanılan engel parkurlarının içeriği (süresi, engel sayısı, uzunluğu, kullanılan materyal) konusunda bir standardizasyon bulunmamaktadır. EP’ler farklı özelliklerde yapılandırılmış olsalar da en büyük avantajları, gerçek yaşamdaki fonksiyonel görevlerin simüle edilmesi ve bu görevlerin gerçekleştirilmesi sırasında, kişi-çevre ilişkisinde dinamik denge ve mobilite hakkında işlevsel olarak yönlendirilmiş bilgi sağlama yetenekleridir. Yaşlılarda düşmeleri önlemeye yönelik egzersiz programları gün geçtikçe daha fonksiyonel olmaya başlamasına karşın düşme öyküsü olan yaşlılarda denge ve düşme değerlendirmeleri genellikle laboratuvar ya da klinik testler ile yapılmaktadır. Denge değerlendirmesinde kullanılan bu testler çoğunlukla bireyin günlük yaşamdaki aktivitelerini ve günlük yaşamda karşılaşılan sorunları yansıtmaktan uzaktır. Engel parkurları kişinin günlük yaşamda karşılaşılan engeller karşısında denge ve diğer parametreleri ölçmesi ve tedavi olanağı sunması açısından önemli avantajlar sağlamaktadır.