Nieuwe manieren, sterke frontieren. Het bouwconcept van Menno van Coehoorn en zijn aandeel in de verbetering van het verdedigingsstelsel

J.P.C.M Van Hoof

doi:10.18352/bmgn-lchr.5944

Abstract

J. P. C. M. van Hoof, New methods, strong borders. Menno van Coehoorn's building plans and contribution to improving the defence systemDuring the years 1680 to 1685, Menno van Coehoorn (1641-1704) designed a remarkable fortification system. It provided a sound alternative to both the traditional Dutch system of fortification, which reached its peak during the Eighty Years' War (1568-1648), and the French method, which had been used in our country since 1680. In his capacity as chief engineer, Coehoorn played a leading role in modernising the fortifications located along the borders during the years 1698-1702. With his design for the protection of Dutch territory by using lines of defence, he also created a new defence structure. His role as consultant to the policy-makers of the time meant that his views had a decisive influence. At the same time, he took a keen, personal interest in implementing and executing his own building plans. This article is part of the special issue 'Legerorganisatie en oorlogvoering in de Lage Landen tijdens de zestiende en zeventiende eeuw'.

Highlights

De Hollandse Vauban ? Met de Vrede van Nijmegen kwam in 1678 voor de Republiek een eind aan een oorlog waarin zij zich vanuit een vrijwel kansloze positie had weten terug te vechten
Dat in 1698 van start ging en tot aan het begin van de Spaanse Successieoorlog in 1702 voortduurde, is onlosmakelijk de naam van Menno van Coehoorn (1641-1704) verbonden
Deze hernieuwde aandacht vindt zijn verklaring in het feit dat juist in dit tijdvak, ter versterking van de nationale gedachte, bij voortduring werd teruggegrepen op de roemrijke episodes uit het vaderlandse verleden en grote persoonlijkheden ten voorbeeld werden gesteld aan de tijdgenoten

Summary

Introduction

De Hollandse Vauban ? Met de Vrede van Nijmegen kwam in 1678 voor de Republiek een eind aan een oorlog waarin zij zich vanuit een vrijwel kansloze positie had weten terug te vechten. Uit dit overzicht kan worden geconcludeerd dat tot nu toe alleen Van Sypesteyn en Van Wieringen dieper ingaan op de activiteiten die Coehoorn als ingenieur-generaal heeft ontplooid om het verdedigingssysteem naar een hoger niveau te brengen.

Results

Conclusion