Nadprzyrodzony wymiar godności człowieka

Abstract

Ideą przewodnią w całej nauce społecznej Kościoła jest wciąż powracająca prawda o godności osoby ludzkiej. Warto przeanalizować to zagadnienie, gdyż nieodłącznie towarzyszy ono społecznemu nauczaniu Kościoła. O godności człowieka świadczy jego natura. W ludzkiej naturze skupia się element świata materialnego i duchowego. Człowiek przerasta świat materialny – uznając w sobie element duchowy, nie daje się zredukować jedynie do rzeczywistości sprowadzonej do fizycznych czy społecznych uwarunkowań. Szczególną godnością odznacza się ludzki rozum. Uczestniczy on bowiem w świetle myśli Bożej, dzięki czemu człowiek przerasta świat rzeczy. Niniejsze opracowanie ukazuje inny – nadprzyrodzony wymiar godności człowieka. O godności tej świadczy Objawienie, zwłaszcza Pismo Święte wskazujące na fakt stworzenia człowieka przez Boga. Człowiek w tym ujęciu jest obrazem Boga. Z uwagi na nadprzyrodzony aspekt ludzkiej godności możemy mówić o tym, że człowiek został wyniesiony do godności synostwa Bożego. To właśnie człowiek jest celem Bożego objawienia, do człowieka przemawiał Chrystus, dla niego cierpiał, został skazany na śmierć i zmartwychwstał. Aspekt nadprzyrodzony ludzkiej godności wyraża się również w misji Kościoła Chrystusowego, dla którego właśnie człowiek jest „jedyną drogą”.