Motywy osiedlania się Polaków w niemieckiej części obszaru funkcjonalnego miasta Szczecin. Studium przypadku miejscowości Löcknitz

Abstract

Położone w północno-zachodniej Polsce przy granicy z Niemcami miasto Szczecin wraz z otaczającymi je gminami i miastami tworzy obszar funkcjonalny liczący, wg danych GUS z 2016 r., ponad 560 tys. mieszkańców. W jego obszernych granicach, a także w jego obszarze funkcjonalnym obejmującym otaczające miasto jednostki administracyjne, zachodzą procesy suburbanizacji, obserwowane od kilkunastu lat w całej w Polsce, mające wymiar przestrzenny i ludnościowy. Obszar funkcjonalny Szczecina wyznaczony przez Śleszyńskiego i Komornickiego w 2009 r. czy też inne obecne w dokumentach planistycznych delimitacje nie uwzględnia rosnącego oddziaływania tego miasta na obszary położone po niemieckiej stronie granicy. Zaryzykować można tezę, że miasto powoli i w niedookreślony jeszcze sposób odzyskuje zasięg oddziaływania utracony po historycznych ustaleniach granic Polski i NRD po konferencjach poczdamskiej i jałtańskiej. Po wejściu Polski do Unii Europejskiej oraz przystąpieniu do strefy Schengen w 2007 r., a także otwarciu niemieckiego rynku pracy rozpoczął się stopniowy proces osiedlania się ludności polskiej po stronie niemieckiej, na terenach w bezpośredniej bliskości miasta, będących w relatywnie trudnej sytuacji demograficznej i gospodarczej. W niniejszym artykule dokonana zostanie charakterystyka społeczno-gospodarcza tych obszarów, a dokładniej – przyległej do granicy z Polską jednostki administracyjnej Landkreis Vorpommern-Greifswald i Uecker-Randow, ze szczególnym uwzględnieniem miejscowości Löcknitz. Charakterystyka stanowić będzie wprowadzenie do głównego celu artykułu, którym jest rozpoznanie i opisanie czynników motywujących ludność polską do osiedlania się na terenach przygranicznych. Dla osiągnięcia postawionych założeń posłużono się danymi statystycznymi, wcześniejszym piśmiennictwem oraz wywiadami i badaniami prasowymi.