Abstract
Meningo-encefalitis van onbekende oorsprong is een vaak gediagnosticeerde neurologische aandoening die meestal fataal afloopt. Het doel van deze retrospectieve studie was het evalueren van drie behandelingsschema’s enkel bestaande uit prednisolone, gedoseerd in een afbouwend schema van drie, acht of achttien weken. De diagnose werd gesteld aan de hand van in de literatuur beschreven klinische criteria. Zevenendertig honden werden in de studie opgenomen, waarvan er zeventien, vijftien en zes respectievelijk het gedurende drie-, acht- en achttien-weken afbouwend schema toegediend kregen. Er werd een significant verschil waargenomen in overlevingstijd tussen de drie schema’s. Zevenendertig % van de honden in de studie stierf of werd geëuthanaseerd wegens de aandoening. Verrassend genoeg werd de hoogste mortaliteit vastgesteld in de groep die behandeld werd met het acht weken afbouwend schema (56%), gevolgd door het drie weken (26%) en het achttien weken afbouwend schema (0%). Gebaseerd op deze resultaten kunnen er geen definitieve conclusies getrokken worden voor wat betreft het ideale cortisonebehandelingsschema voor honden met meningo-encefalitis van onbekende oorsprong, maar een meer agressief en immunosuppressief schema zou kunnen leiden tot een lagere mortaliteit.
Highlights
MATERIALS AND METHODSMeningoencephalitis of unknown etiology (MUE)is a group of non-infectious central nervous system diseases with a likely multifactorial pathogenesis (Coates et al, 2014)
Making a definitive diagnosis requires histopathological examination of central nervous tissue, but a presumptive antemortem clinical diagnosis can be achieved based on a combination of neurological examination results, magnetic resonance imaging (MRI) findings and cerebrospinal fluid (CSF) abnormalities (Coates et al, 2014)
Several treatment protocols with different associated long-term survival times have been reported, whereby treatment with glucocorticosteroids only is generally associated with shorter survival times (Munana and Luttgen, 1998; Jung et al, 2007; Granger et al, 2010; Flegel et al, 2011) than combination therapy with other immunosuppressive therapies, including cytosine arabinoside, cyclosporine, leflunomide, lomustine, azathioprine, mycophenolate mofetil or radiation therapy (Munana and Luttgen, 1998; Jung et al, 2007; Coates et al, 2007; Granger et al, 2010; Flegel et al, 2011; Beckmann et al, 2015; Barnoon et al, 2016)
Summary
Is a group of non-infectious central nervous system diseases with a likely multifactorial pathogenesis (Coates et al, 2014). Making a definitive diagnosis requires histopathological examination of central nervous tissue, but a presumptive antemortem clinical diagnosis can be achieved based on a combination of neurological examination results, magnetic resonance imaging (MRI) findings and cerebrospinal fluid (CSF) abnormalities (Coates et al, 2014). The exact etiology and pathophysiology of MUE are currently unknown, but immunosuppressive drugs are considered to be the cornerstone of the medical treatment of the disease. In a recently published prospective trial in dogs with MUE, an overall median survival time of 602 days has been reported for dogs receiving immunosuppressive doses of glucocorticosteroids starting at a dose of 1mg/kg twice daily, supporting the use of monotherapy with glucocorticosteroids in the treatment of MUE
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
