Abstract
„You can curse, you can cry, but get up and go on...”Rehabilitation centres for people with disabilities resulting from polio in Poland after World War II as an everyday life space The article focuses on selected issues of everyday life of disabled people with polio-related impairments who were treated and rehabilitated in closed rehabilitation facilities. A network of such institutions was established in Poland as a response to polio epidemics outbreak in the early 1950s. The article analyzes the period between the early 1950s and late 1960s. The text highlights the specificity of daily life at these facilities. In particular, I consider interpersonal relations among members of these various communities. In terms of source material, the study is based primarily on autobiographical oral histories collected and recorded by the author. Keywords: history of disability, Poland, rehabilitation, healthcare facilities, 1945–1989
Highlights
To skracanie dystansu między pacjentami a personelem można uznać za jedną z oznak oswajania przestrzeni sanatorium czy szpitala
„You can curse, you can cry, but get up and go on...” Rehabilitation centres for people with disabilities resulting from polio in Poland after World War II as an everyday life space
Summary
Ośrodki rehabilitacyjne dla osób niepełnosprawnych po polio w Polsce po II wojnie światowej jako przestrzeń życia codziennego. Przedmiotem zainteresowania w niniejszym tekście są zamknięte placówki służby zdrowia zajmujące się leczeniem i rehabilitacją dzieci, które zachorowały na polio (chorobę Heinego-Medina) w Polsce w pierwszych dekadach po II wojnie światowej. Rozważania koncentrować się będą przede wszystkim na uchwyceniu specyfiki życia codziennego w takich instytucjach. Powstanie wyspecjalizowanych ośrodków ortopedyczno-rehabilitacyjnych było pochodną szoku, jaki wywołały pierwsze fale epidemii polio. Sytuacja zmieniła się radykalnie na początku lat 50. Kres epidemii przyniosło dopiero zastosowanie masowych szczepień począwszy od 1959 roku. Utworzenie w stosunkowo krótkim czasie, bo w ciągu dwóch–trzech lat, sieci placówek udzielających pomocy ofiarom epidemii miało swoje źródła przede wszystkim w wieku chorych.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have