Model of spirituality-based faculty development (Case: University of Qom)

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، تبیین الگوی توسعۀ اعضای هیئت­ علمی مبتنی ‏بر معنویت در دانشگاه قم و روش تحقیق ازنوع کاربردی و توصیفی است. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ اعضای هیئت­ علمی دانشگاه قم (284= N) را شامل می­ شود و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 164 نفر به ­دست آمده است. ابزار مورداستفاده در پژوهش، دو پرسشنامۀ محقق‌ساختۀ معنویت سازمانی (961/0=α) و توسعۀ اعضای هیئت‏ علمی (916/0=α) است و تأیید روایی سازۀ ابزارها به ­وسیلۀ تحلیل عاملی صورت گرفته است. نتایج حاصل از آزمون تی. تک ­نمونه­ ای نشان می­ دهد توسعۀ اعضای هیئت­ علمی دانشگاه قم و معنویت فردمحور، بالاتر از میانگین نظری، اما معنویت سازمان­ محور، پایین­ تر از متوسط نظری است. ضریب ­های همبستگی پیرسون نشان می­ دهد بین معنویت فردمحور و سازمان­محور، و توسعۀ اعضای هیئت­ علمی و مؤلفه ­هایش رابطه­ ای مثبت و معنادار برقرار است. نتایج حاصل از مدل­یابی معادله ­های ساختاری، برازش مناسب مدل نقش معنویت فردمحور و سازمان­ محور در توسعۀ اعضای هیئت ­علمی را تأیید می­ کند؛ همچنین نشان می‏ دهد که معنویت سازمان ‏محور اثر بیشتری بر توسعۀ اعضای هیئت­ علمی دانشگاه قم گذاشته است (γ=0/47). با توجه به اثر بیشتر معنویت سازمان­ محور بر توسعۀ اعضای هیئت ‏علمی و پایین­ تربودن سطح آن از معنویت فردمحور باید تلاشی اساسی برای ارتقادادن هرچه بیشتر آن صورت گیرد.